Jeta e Shën Gontranit, mbret
Shën Gontrani ishte i biri i Mbretit Kloter, dhe nipi i Klovis I e Shenjtës Klotilda. Duke qenë djali i dytë, ndërkohë që vëllezërit Kariberti e Sigberti mbretëronin përkatësisht në Paris e në Austrasia, duke jetuar në Metz, ai u kurorëzua mbret i Orleans e Burgandisë në vitin 561, duke bërë Kalos kryeqytetin e tij. Kur u detyrua të marrë armët kundrejt vëllezërve të tij ambiciozë dhe Lombardëve, nën drejtimin e një gjenerali të guximshëm të quajtur Momol, nuk i përdori fitoret e veta për gjë tjetër përveç se të sillte paqe në territoret e tij.
Krimet në të cilat zakonet barbare të kombit të tij e përfshinë, i fshiu me lot pendese. Mbarësia e sundimit të tij, si në paqe ashtu edhe në luftë, dënon pikërisht ata që mendojnë se politika njerëzore nuk mund të modelohet bazuar në parimet e Ungjillit, që ndërkohë, asgjë tjetër nuk e bën të lulëzojë më shumë një qeveri.
Ai gjithmonë i trajtoi priftërinjtë e Kishës me respekt dhe nderim. Ishte mbrojtësi i të shtypurve, dhe prind i dhembshur i vendasve të tij. Ai i kushtoi vëmendjen më të madhe kujdesit të së sëmurëve.
Shenjti Gontran agjëronte, lutej, ngushëllonte dhe i ofronte qënien e tij Zotit, ditë e natë, si një viktimë e gatshme të sakrifikohet në altarin e drejtësisë së Tij, që të shmangte zemërimin e Tij, për të cilin besonte se kishte qenë vetë ai që e kishte provokuar, i cili tashmë kishte rënë mbi njerëzit e pafajshëm. Ai ishte një dënues i rreptë i krimeve të oficerëve dhe shumë të tjerëve, dhe, me anë të disa rregullave shumë të dobishme, kufizoi shthurjen e trupave të tij; por në të njëjtën kohë s’kishte njeri më të gatshëm që të falte sulmet ndaj atij vetë. Me një madhështi mbretërore ndërtoi dhe financoi shumë kisha e manastire.
Ky mbret i mirë vdiq më 23 Mars të vitit 593, kur ishte 68 vjeç, pasi kishte mbretëruar për 31 vite e ca muaj.
Meditim – Nuk ka rrugë shpëtimi më të sigurt sesa mëshira, ashtu si Zoti Ynë e tha: “Lum ata që janë të mëshirshëm, sepse ata do të gjejnë mëshirë.”