Jeta e Shën Gjonit të Shkallës
Gjoni bëri, kur ishte ende i ri, një përparim të tillë në mësime, saqë u quajt Skolastik. Në moshën gjashtëmbëdhjetë vjeç ai u largua nga e ardhmja e shkëlqyer që e priste dhe u tërhoq në malin Sinai, ku u vu nën drejtimin e një murgu të shenjtë. Kurrë nuk pat fillestar më të zjarrtë dhe më të gatshëm në përpjekjet për vetë-zotërim se ai.
Pas katër vjetësh ai mori betimet dhe një abat i moshuar parashikoi se një ditë do të bëhej një nga dritat më të shkëlqyeshme të Kishës. Nëntëmbëdhjetë vjet më pas, me vdekjen e udhëzuesit të tij, ai u tërhoq në një vetmi më të thellë, ku studioi jetën dhe shkrimet e shenjtërve dhe u ngrit në një lartësi të pazakontë soditjeje. Fama e shenjtërisë së tij dhe mençuria praktike tërhoqi turma rreth tij për këshilla dhe ngushëllim.
Për një përfitim më të madh ai vizitoi shkretëtirat e Egjiptit. Në moshën shtatëdhjetë e pesë vjeç ai u zgjodh abat i malit Sinai dhe atje “banoi në malin e Hyjit dhe nxori nga thesari i pasur i zemrës së tij pasuri të paçmueshme doktrinash, të cilat i derdhi me bollëk dhe bekim të mrekullueshëm .” Ai u nxit nga një vëlla abat të shkruante rregullat me të cilat ai kishte udhëhequr jetën e tij; dhe libri i tij i quajtur Kulmi, ose Shkalla e Përsosmërisë, është çmuar në të gjitha epokat për mençurinë, pastërtinë dhe shkathtësinë e tij.
Në fund të katër viteve, ai nuk mund t’i duronte më nderimet dhe shpërqendrimet e detyrës së tij dhe u tërhoq në vetmi, ku vdiq, në vitin 605.
Meditim —”Mos e largo nga ti, vëllai im”, thotë Imitimi i Krishtit,” shpresën e sigurt për të arritur jetën shpirtërore; ke ende kohën dhe mjetet.”
