Jeta e Shën Monikës
Monika, nëna e Shën Agustinit, lindi në vitin 332. Ajo ishte një vajzë e pafajësisë dhe devotshmërisë së veçantë. Monika u martua me Patritin, një pagan dhe ajo iu përkushtua menjëherë konvertimit të tij, duke u lutur gjithmonë për të dhe duke fituar nderimin dhe dashurinë e tij me shenjtërinë e jetës së saj dhe me durimin e saj të dashur. Ajo u shpërblye duke e parë të pagëzuar një vit para vdekjes së tij. Kur djali i saj Agustini humbi në besim dhe sjellje, lutjet dhe lotët e saj ishin të pandërprera. Një herë ajo iu përgjërua një ipeshkvi të ditur që ai të fliste me djalin e saj dhe ta sillte atë në një mendje më të mirë, por ai nuk pranoi. Megjithatë, duke qenë dëshmitar i lutjeve dhe lotëve të saj, ai e urdhëroi të kishte guxim; sepse fëmija i atyre lotëve nuk mund të humbasë. Duke shkuar në Itali, Agustini mundi për një kohë të çlirohej nga këmbënguljet e nënës së tij; por ai nuk mundi t’i shpëtonte lutjeve të saj, të cilat e ndoqën atë si pravani i Zotit. Ajo e ndoqi atë në Itali dhe atje, nga konvertimi i tij i mrekullueshëm, pikëllimi i saj u shndërrua në gëzim. Në Ostia, gjatë udhëtimit të tyre për në shtëpi, ndërsa Agustini dhe nëna e tij, të ulur buzë një dritareje, duke biseduar për jetën e të bekuarit, ajo u kthye nga ai dhe i tha: “Bir, nuk ka asgjë për mua tani në këtë jetë. Çfarë do të bëj tani e pse jam këtu, nuk e di. E vetmja arsye që më nxiti të dëshiroja të qëndroja pak më gjatë në këtë jetë ishte që të mund të të shihja ty si një të krishterë Katolik para se të vdisja. Zoti më dhuroi shumë më shumë duke parë se si refuzove kënaqësitë e kësaj bote që të bëhesh shërbëtori i Tij.” Disa ditë më pas ajo vdiq në vitin 387.
Meditim – Është e pamundur të vendosësh ndonjë kufi për atë që mund të bëjë lutja ngulmuese. Ajo i jep njeriut një pjesë nga Fuqinë Hyjnore. Shpirti i Shën Agustinit qëndronte i lidhur në zinxhirët e herezisë dhe të papastërtisë, që të dyja ishin bërë prej një zakoni të gjatë të pandreqshëm. Ata u thyen nga lutjet e nënës së tij.