Jeta e Shën Çelestinit, papë
Shën Çelestini ishte një vendas i Romës dhe pas vdekjes së Papa Bonifacit ai u zgjodh për ta pasuar atë, në shtator 422, me pëlqimin e jazhtëzakonshëm të të gjithë qytetit. Akti i tij i parë zyrtar ishte konfirmimi i ndëshkimit të një ipeshkvi afrikan i cili ishte dënuar për krime të rënda. Ai u shkroi gjithashtu ipeshkëve të provincave të Vienës dhe Narbonës në Gali, për të korrigjuar disa abuzime, dhe urdhëroi, ndër të tjera, që falja ose pajtimi të mos refuzohej kurrë për asnjë mëkatar në momentet e vdekjes që e kërkonte sinqerisht; sepse pendimi nuk varet aq nga koha sa nga zemra.
Ai mblodhi një sinod në Romë në vitin 430, në të cilin u shqyrtuan shkrimet e Nestorit dhe blasfemitë e tij në lidhje me ndarjen e personit të Krishtit ne atë hyjnor dhe njerëzor u dënuan. Papa shpalli dënimin me shkishërim kundër Nestorit dhe e dëboi atë.
Duke qenë i informuar se Agrikola, djali i një peshkopi britanik të quajtur Saverianus, i cili ishte martuar para se të ngrihej në priftëri, kishte përhapur farat e herezisë pellagjiane në Britani, Shën Celestini dërgoi atje Shën Gjermanusin e Aukserres, zelli i të cilit dhe sjellja për fat të mirë parandaluan rrezikun kërcënues.
Ai dërgoi gjithashtu Shën Palladius, një romak, për t’u predikuar Besimin skocezëve, si në Britaninë e Veriut ashtu edhe në Irlandë, dhe shumë autorë të jetës së Shën Patrikut thonë se apostulli gjithashtu mori detyrën për t’u predikuar irlandezëve nga Shën Çelestini, në vitin 431.
Ky Papë i shenjtë vdiq më 1 gusht të vitit 432, pasi kishte mbretëruar gati dhjetë vjet.
Meditim —Vigjilenca është vërtet e nevojshme për ata të cilëve u është besuar kujdesi për shpirtrat. “Lum shërbëtorët që Zoti do t’i gjejë të zgjuar në ardhjen e tij.”