Jeta e Shën Paternit, ipeshkëv
Shën Paterni lindi në Poitiers, rreth vitit 482. Babai i tij, Patranusi, me pëlqimin e gruas së tij, shkoi në Irlandë, ku i mbaroi ditët e tij në vetmi të shenjtë. Paterni, i motivual nga shembulli i të atit, vendosi të jetonte një jetë monastike në abacinë e Marnes. Pas ca kohësh, i djegur nga dëshira për të arritur përsosmërinë e virtytit të krishterë, ai kaloi në Uells dhe në Cardiganshire themeloi një manastir të quajtur Llan-patern-vaur, ose nryshe kishën e Paternit të madh. Ai bëri një vizitë te babai i tij në Irlandë, por pasi u thirr përsëri në manastirin e tij të Marnes, ai u tërhoq shpejt me Shën Skubilionin, një murg i asaj shtëpie, dhe përqafoi një jetë të ashpër ankoruese në pyjet e Scicysë, në dioqezën e Koutances, pranë detit, pasi kishte marrë fillimisht lejen e ipeshkvit dhe të zotit të vendit. Kjo shkretëtirë, e cila atëherë ishte në një shtrirje të madhe, por që nga ajo kohë është mbuluar gradualisht nga deti, ishte në lashtësi e kërkuar shumë midis Druidëve. Shën Paterni i konvertoi në besim idhujtarët e asaj ane dhe të shumë pjesëve fqinje, deri në Bayeux, dhe fitoj mbi ta për të shkatërruar një tempull pagan në këtë shkretëtirë, i cili mbahej me nderim të madh nga Galët e lashtë. Në pleqëri ai u shugurua ipeshkëv i Avranches nga Germanusi, ipeshkvi i Ruenës.
Disa vëllezër të rremë, pasi krijuan një përçarje mendimesh midis ipeshkvinjëve të provincës në lidhje me Shën Paternin, ai preferoi të tërhiqej në vend që të lejonte ndonjë arsye për mosmarrëveshje dhe, pasi qeverisi dioqezën e tij për trembëdhjetë vjet, ai u tërhoq në një vetmi në Francë dhe aty mbaroj ditët e tij rreth vitit 550.
Meditim – Sakrificat më të mëdha të imponuara nga dashuria për paqen do të duken të kota nëse kujtojmë shembullin e Shpëtimtarit Tonë dhe kujtojmë fjalët e Tij: “Lum paqebërësit, sepse ata do të quhen bij të Hyjit”.