Tetëmbëdhjetë martirët e Saragosës, dhe Shën Engratia, e virgjër, martire
Shën Optatusi dhe shtatëmbëdhjetë burra të tjerë të shenjtë morën kurorën e martirizimit në të njëjtën ditë, në Saragosë, nën guvernatorin mizor Dacian, në persekutimin e Dioklecianit, në vitin 304. Dy të tjerë, Kaiusi dhe Krementiusi, vdiqën nga mundimet e tyre pas një konflikti të dytë.
Kisha gjithashtu kremton në këtë ditë triumfin e Shën Enkratisës, ose Engratia, Virgjëreshë. Ajo ishte me origjinë nga Portugalia. Babai i saj i kishte premtuar martesë me një burrë cilësor në Rousillon; por duke u frikësuar nga rreziqet dhe duke përçmuar kotësitë e botës dhe duke vendosur të ruante virgjërinë e saj, në mënyrë që të dukej më e këndshme tek Bashkëshorti i saj qiellor dhe t’i shërbente Atij pa pengesë, ajo vodhi nga shtëpia e babait të saj dhe iku privatisht në Saragosë, ku përndjekja ishte më e nxehtë, nën kontrollin e Dacianit. Madje, ajo e qortoi për barbaritë e tij, gjë që e nxiti atë të urdhëronte që të torturohej gjatë në mënyrën më çnjerëzore: anët e saj ishin grisur me grepa hekuri, dhe një gjoks i ishte prerë, në mënyrë që pjesët e brendshme të gjoksit të saj të zbulohen për tu parë, dhe një pjesë e mëlçisë së saj u nxorr jashtë. Në këtë gjendje ajo u kthye në burg, duke qenë ende gjallë, dhe vdiq nga plagët e marra në vitin 304. Reliket e të gjithë këtyre martirëve u gjetën në Saragosë në 1389.
Meditim – Njerëzit nuk i ndjekin të mirat e kësaj bote sipas rastësisë. Le të jemi po aq të përpiktë dhe të rregullt në shërbimin e Hyjit, duke mos u përpjekur për shtigje të reja, por duke përsosur përkushtimet tona të zakonshme. Nëse ne ngulmojmë në këto, Parrizi është i yni.