Jeta e Shën Gjergjit, martir
Shën Gjergji lindi në Kapadoki, në fund të shekullit të tretë, nga prindër të krishterë. Në rininë e hershme ai zgjodhi jetën e një ushtari dhe shpejt fitoi besimin e Dioklecianit, i cili e rriti në gradën e tribunit. Megjithatë, kur perandori filloi të persekutonte të krishterët, Gjergji e qortoi ashpër dhe hapur për mizorinë e tij dhe dha dorëheqje. Si pasojë, atij iu nënshtrua një sërë mundimesh të zgjatura dhe në fund iu pre koka. Kishte diçka kaq frymëzuese në ngazëllimin e ushtarit të ri, saqë çdo i krishterë ndjeu një hise në këtë triumf të forcës së krishterë; dhe ndërsa vitet kalonin Shën Gjergji u bë një model i luftës së suksesshme kundër së keqes, vrasësi i dragoit, tema e dashur e këngëve dhe historivë nëpër kampe të ushtrive. Ai u nderua edhe përtej rrethit të krishterimit. Saraçenët pushtues i perjashtuan nga përdhosjet e zakonshme imazhet të tij, të cilin e thërrisnin “Kalorësi me kalë të bardhë”. Përkushtimi ndaj Shën Gjergjit është një nga më të lashtët dhe më të përhapurit në Kishë. Në Lindje, një kishë e Shën Gjergjit i atribuohet Kostandinit dhe emri i tij thirret në liturgjitë më të lashta; ndërsa në Perëndim, Malta, Barcelona, Valencia, Arragoni, Genova dhe Anglia e kanë zgjedhur atë si pajtorin e tyre.
Meditim – “Çfarë të them për guximin, pa të cilin as mençuria as drejtësia nuk kanë vlerë? Guximi nuk është i trupit, por është një qëndrueshmëri shpirti; me të cilën ne jemi fitimtarë në drejtësi, përballojmë me durim të gjitha fatkeqësitë dhe nuk fryhemi në prosperitet. Ky guxim i mungon atij që e pushton krenaria, zemërimi, lakmia, dehja dhe vese të tjera të ngjashme. Nuk kanë guxim as ata që kur janë në fatkeqësi bëjnë ndryshim për të shpëtuar në kurriz të shpirtit të tyre; prandaj Zoti thotë: “Mos kini frikë nga ata që vrasin trupin, por nuk mund të vrasin shpirtin”. Në të njëjtën mënyrë, ata që fryhen në prosperitet dhe e braktisin veten pas gëzimit të tepruar, nuk mund të quhen të fortë. Sepse si mund të quhen të fortë ata që nuk mund të fshehin dhe të ndrydhin emocionet e zemrës? Guximi nuk pushtohet kurrë, ose nëse pushtohet, nuk është guxim.” – Shën Bruno