Jeta e Shën Venantit
Shën Venanti lindi në Camerino të Italisë dhe në moshën pesëmbëdhjetë vjeçare u kap si i krishterë dhe u çua para një gjykatësi. Duke qenë se ishte e pamundur të shkundej qëndrueshmëria e tij qoftë me kërcënime apo premtime, ai u dënua të fshikullohej, por u shpëtua mrekullisht nga një engjëll. Më pas ai u dogj me pishtarë dhe u var mbi një zjarr të dobët që të mund të mbytej nga tymi. Sekretari i gjykatësit, duke admiruar qëndrueshmërinë e shenjtorit dhe duke parë një engjëll të veshur me rroba të bardha, i cili shkeli zjarrin dhe përsëri liroi martirin e ri, shpalli besimin e tij në Krishtin, u pagëzua me gjithë familjen e tij dhe pak më vonë fitoi vetë kurorën e martirit.
Venantius u çua më pas para guvernatorit, i cili, duke mos mundur ta bënte të hiqte dorë nga besimi i tij, e futi në burg me një apostat, i cili më kot u përpoq ta tundonte. Atëherë guvernatori urdhëroi t’i thyheshin dhëmbët dhe nofullat dhe e hodhi në një furrë, nga e cila engjëlli e shpëtoi edhe një herë. Shenjtori u çua përsëri përpara gjykatësit, i cili, kur e pa, ra me kokë në tokë duke thirrur: “Perëndia i Venantius është Perëndia i vërtetë; le të shkatërrojmë idhujt tanë”. Kur kjo ndodhi iu tha guvernatorit, ai urdhëroi që Venantius të hidhej te luanët; por këta bisha, duke harruar egërsinë e tyre natyrore, u strukën në këmbët e Shenjtit. Pastaj, me urdhër të tiranit, martiri i ri u tërhoq zvarrë nëpër një grumbull ferrash dhe gjembash, por përsëri Zoti shfaqi lavdinë e shërbëtorit të Tij; për ushtarët që vuanin nga etja, shenjtori u gjunjëzua në një shkëmb mbi të cilin nënshkroi një kryq, kur menjëherë nga vendi doli një rrymë uji i pastër e i freskët. Kjo mrekulli ktheu në besim shumë nga ata që e panë atë, ku guvernatori bëri që Venantius dhe të konvertuarit e tij t’i prisnin kokën së bashku në vitin 250. Trupat e këtyre martirëve mbahen në kishën në Camerinos që mban emrin e Shenjtit.
Reflektim — Dashuria për vuajtjen shënon shkallën më të përsosur në dashurinë për Hyjin. Vetë Zoti ynë u konsumua nga dëshira për të vuajtur, sepse u dogj nga dashuria e Hyjit. Ne duhet të fillojmë me durim dhe shkëputje. Më në fund ne do të mësojmë të duam vuajtjet që na përshtatin me Mundimin e Shëlbuesit tonë.