Ngjitja e Krishtit në Qiell
“Dhe, si ata po i mbanin sytë e ngulitur në qiell, ndërsa ai po largohej, ja dy burra në rroba të bardha iu paraqitën atyre, dhe thanë: ”Burra Galileas, pse qëndroni e shikoni drejt qiellit? Ky Jezus, që u është marrë në qiell nga mesi juaj, do të kthehet në të njëjtën mënyrë, me të cilën e keni parë të shkojë në qiell”.” – Veprat 1:11
Vëllezërit e mi të dashur,
A nuk do të kishte qenë më mirë sikur Zoti ynë të kishte qëndruar?
Një nga tundimet që duhet të ketë hyrë në mendjen e të paktën njërit prej apostujve teksa shikonin qiellin pasi Zoti ynë u ishte zhdukur nga sytë pas një reje është pyetja: “A nuk do të kishte qenë më mirë nëse Mësuesi do të kishte qëndruar me ne? Nëse do të themelojmë mbretërinë e Krishtit në Tokë, siç na ka urdhëruar të bëjmë, a nuk do të ishte më mirë nëse Ai do të na drejtonte? Atëherë njerëzit do të besonin në Të; ata do të shihnin fuqinë dhe mrekullitë e Tij. Ai ishte i pavdekshëm tani dhe një burim habie edhe më shumë se më parë? Gjërat do të ishin shumë më të lehta.”
Gjërat do të ishin vërtet më të lehta, vëllezërit e mi të dashur: më lehtë nëse qëllimi i Tij ishte një mbretëri tokësore; më e lehtë nëse vlerësimi i suksesit, qëllimi i mbretërisë, do të ishte thjesht material. Por, realiteti është se ndërsa mbretëria e Tij do të themelohet në Tokë, përfundimi, përsosja e saj është domosdoshmërisht në qiell.
Pse Jezusi u ngjit në qiell – quoad se (në Vetvete)
Zoti ynë duhej të ngjitej në qiell dhe të qëndronte atje në trupin e tij fizik.
Trupi i tij nuk ishte bërë për Tokën dhe në gjendjen e tij të pakorruptueshme të ringjallur, tani Toka ishte e papërshtatshme për Trupin e Tij, sepse kishte filluar një jetë të re të pakorruptueshme dhe ishte përshtatur për parajsë.
Misioni i tij duhej të përfundonte edhe në parajsë. Ashtu si krijimi është një krijim nga Hyji dhe i krijuar për t’u kthyer te Hyji, misioni i Fjalës në krijim për shëlbimin tonë ka fundin e tij në qiell.
Gjithashtu për hir të drejtësisë, Zoti ynë e kishte fituar qiellin për mbarë njerëzimin; do të ishte e papajtueshme që drejtësia e Hyjit ta privonte Veten nga ajo që kishte fituar vuajtja e Tij në Personin e Dytë të Trinisë së Shenjtë.
Pse Jezusi u ngjit në qiell – quaad nos (në lidhje me ne)
Në fund të fundit, ashtu si mishërimi, mundimi, vdekja dhe ringjallja e Tij kishin ndodhur për ne, ashtu edhe Ngjitja e Tij. Ngjitja e Tij ishte e nevojshme si një instrument për të sjellë në përsosmëri tre virtytet teologjike në anëtarët e Trupit të Tij Mistik:
Besimi në Krishtin “e fshehur” duke u mbështetur plotësisht dhe pa diskutim vetëm në fjalën e Tij.
Shpresa se nuk do të ishte më kurrë e vështirë për fëmijët e Tij të shpresonin për Parajsë, duke e ditur se Ai kishte shkuar përpara tyre për të përgatitur një vend, për të ndërmjetësuar si Kryeprifti i Besëlidhjes së Re në Shenjtoren më të Shenjtë. Nëse Ai do të kishte mbetur në Tokë, fëmijët e Tij nuk do të dëshironin ta linin Atë, as nuk do të shikonin drejt qiellit.
Dhe Dashuria, sepse kur Jezusi tha “Është më mirë për ju që Unë të shkoj”, ishte që dashuria jonë për Të, dashuria jonë hyjnore të ishte e pastër dhe e dëlirë. Nëse Ai do të kishte qëndruar, rreziku do të ishte që ne do ta donim Atë me një dashuri komode të dobët njerëzore në vend të një dashurie të zjarrtë të guximshme, një dashuri deri në sakrificë. Meqë dashuria e ka kulmin e saj në bashkim, duke na dhënë Veten në sakramentin e Eukaristisë dhe duke dërguar Ndërmjetësin (Shpirtin e Shenjtë), Ai do të ishte me ne edhe më afër në Kungimin e Shenjtë dhe aq më tepër me banimin e Tij tek ne nëpërmjet hirit.
Dhe kështu vëllezërit e mi të dashur, le ta kremtojmë këtë festë sot me gjithë gëzim, sepse puna e Shëlbimit Objektiv tashmë ka përfunduar; dhe me përfundimin e tij mund të presim me shpresë ditën kur ne, besnikët (nëse mbetemi besnikë ndaj Tij), do t’i bashkohemi Krishtit të ringjallur në Mbretërinë Qiellore përgjithmonë.
+
Ky predikim u predikua nga Rev. Robert Brucciani
Ban, po të lutemi, o Hyj i plotfuqishëm, që ne që kemi besuar se Biri Jot i vetëm, Shëlbuesi jonë, këtë ditë u ngjit në qiell, të jetojmë me mendjen tonë po ashtu tek gjërat qiellore.