Muaji i Zemrës së Shenjtë të Krishtit, P. Enjell Sereqi S.J. - Dita e Shtatë
Urata e Gatimit
Une po besoj me nji fee t’gjaallë se jam para madhniis sate, o Zoti i em, eja o Shpiirtë e Korpë per me i dalë para per me e adhrue.
Po permyzem me ftyrë per dhee me pellkë t’zemres po t’adhuroi, o Zoti i emë e po t’a dii per ndeer per t’mira qi m’ke baa, maa shëndritë, po t’lutem, menden teme e m’a xejë zemren qi t’a njofë, t’a due e t’a ndieki per herë ma fort Zemren tande, o Jezu Krishti, qi jee rruga, e verteta e t’gjaalltit, n’gjitha kto t’mira e vyrtyre qi po m’i mson sidomos: GATIMI I PARE & DYTE (ma poshtë), e banë qi mos t’i kundershoi ma shëndritsinave tua, por t’pertrihem prore nder vyrtyte tui jetue krishtenisht t’mund des n’hiir t’andë. O Zoja e Bekueme m’ndimo per m’e ju pergjaa Birit t’andë t’hyjnueshmit. Shejti Jozef, Enjilli i Rois e t’gjith Sheitnit e Parrizit lutnije Zotin per mue.
Dita e Shtatë
Zemers s’Jezu Krishtit i neveriten shpirtnat e ftoftë.
Gatimi i Parë: Vene para sysh Jezu Krishtin sidomos n’t’Shejtin Sakramend qi i lutet Atit t’Vet per mu flakrue shpirtnat n’zjerm t’dashtnis.
Gatimi i Dytë: Lypja hirin me ja mrrit fillit t’ktyne lutjeve, due me thanë, mu xee n’shërbesë t’Tij.
Mendimi i Parë
Peshoje, n’mujsh, t’keqen qi provon Zemra e Krishtit n’t’Shejtnueshmin Sakramend, tu pa t’ftoftit e shumë t’krishtenve. Mjeft me marrë vesht se çka asht kjo Zemer e ambel n’ket Sakramend. Asht zjerm i gjallë, madje asht porsi nji furrë dashtnijet, qi lshon flakët kand e kand n’ftyrë t’tokës, e s’kërkon tjeter veç se me ndezë gjithkend n’ket zjerm t’hyjnueshem.
“Kam ardhë me i vu flakën tokës, e sa du që tash t’kishte ken e ndezun” (Luka 12:49)
Asht nji Zemer gjithpastrueme, gjithfisnike e e gjithpervujtshme, me nji fjalë asht mbledha e t’tana vyrtyteve. Asht si nji kopsht rrethue prej ferrash, lagë me gjak t’paçmueshem, n’t’cillin hihet mbrend nepër atë varrë t’çilun prej heshtet t’gjakbaasave; e n’mes t’Sajë porsi porsi pemë e jetës asht ngulë kryqi, qi asht fryti i ksajë pemë, qi i ep jeten njerzve.
O Zemer fort e dashtun, parriz gëzimesh e vend paqet. Gjith ça duket n’Ty, na flet zell e flakë dashtniet t’hyjnueshme.
Mendimi i Dytë
Kqyr tesh ça asht nji zemer e ftoftë! Asht nji zemer qi s’e njef aspak dashtnin e vertetë, s’e kërkon as s’e lyp, madje s’e merr vesht ça asht.
Oh ç’shtet i perlotueshem! O shpirt qi ndoshta thirre i pershpirtshem e i perkushtueshëm ndej Zemres s’Jezu Krishtit, hollë peshoje ket mjerim t’zi. Nji zemer e ftoftë n’punë t’shpirtit i thotë uratët veç tu i lujtë buzët, i ban rrfimet pa themel, e s’ja ven menden m’u shporrë prej mkatesh; kungohet pa u gaçue e pa t’xeet, e kshtu nuk xiirr kurr farë dobiet. Gjindet perherë n’nji habi e n’nji t’daravitun t’zakonshëm, gati kurr s’ja ven menden vedit e s’mendon per Zotin, lshohet pa free mbas punve e mbas gazmendeve t’shekullit, n’t’cillat kot kerkon t’knaqun e gëzim. Gjith çka vepron ngrehë prej pelqimit e prej zakonit a prej hatrit t’vedit e prej marriet t’shekullit e gadi kurr prej dashtniis t’Zotit. Mendon se disa t’Verteta t’Unjillit, qi na msojn me ja çartë vedit me i kundershtue mishit e gjakut me shterngim t’padaam, me nji fjalë, me bajt kryqat mbas Krishtit, tu u shtrue n’t’gjitha punët vullndesës t’Zotit, janë fort t’nelta, qi i perkasin kuvendiive e murgjve por shekullarët s’e kanë ket detyrë, e i ep llas veseve t’veta. Permbi gjith t’zeza zemra e ftoftë s’ka gajle per saa faje qi ban perditë, e pak ka pak shtyhet ndër t’gjitha mkatet e leta me vullnet, pa ra aspak n’mendim.
O Zoti em, a s’a ndoshta kjo gjendja e zez n’t’cillen tash sa mot ka vojtë shpirti jem? Tu u dridhë prej mneeret po t’lus, o Zot, me m’nimue qi t’dal sa ma parë.
Mendimi i Tretë
Mrapa veni n’ruba kto dy zemra, kaq nryshe njena prej tjetret, merre me mend çfarë idhnimit do t’ndiejnë ajo e Krishtit tu e pa ket tanden kaq t’ftoftun. Ma leht kishte mu bashkue zjermi me borë, se kto dy zemra, qi kan kaq ndryshim nder vedi. Per t’vertetë Zemres t’Jezu Krishtit i ndyhet n’nji mëndyrë t’posaçme mkati i randë, por edhe ndiin dhimë t’madhe per mkatnorë, madje e mëshir i thrret prej Vedit; Vet i Lumi i kerkon e kur binë n’pendim i pret me gazmend; e n’shpirta t’ftoftë merr pezëm s’mund ti durojn; n’shumë vende t’Shkruemit e difton idhnimin e Vet tu thanë se ka per ti nda prej Vedit, porsi nji gja e neveritun qi pshtyhet prej gojet. (Apo 3:16)
S’do me thanë se gjendja e mkatnorit s’asht ma keq se e t’ftoftit, por mkatnori ma kollaj frigohet e bie n’fije tu e pa vedin n’rrezik, se i ftofti i cilli flen pa drojë, edhe se gjindet kah rrshet nder faje t’randa, e s’mund t’shkojnë shum koh pa u prishë krejt.
Ky soj i krishtenit si ti dalin hatrit Krishtit mbas sa hiresh e t’mirash, s’ka me pas trimni mu kthye ma, e i Lumi i merzitun s’ka me diftue dishiir per m’e afrue Vedit.
O sa e sa, thotë Sh’Terezia, janë dnue pergjithmonë neper ket udhë t’mrapshtë. E kush s’ka mu tutë prej ktij rrezikut?
O shpirti em, deh shpejto per mu shporrë prej priteset e prej kti t’ftoftit t’zii, deri sa je ende n’kohë per me t’ndezë unjii Zemra e Jezu Krishtit. Pa praa lute le t’xejn n’ket flakë shejte, qi tu ta sosë dashtniin e shekullit t’rrejshem, t’ep jeten e vertetë.
Urata
O Zemer fort e mëshirshme, m’shelbo, se jam ka sharrohem n’ket t’ftoftun t’zi. Pernjimend jam si ai djali dor‘lshuem, qi i kam çartë t’mirat e babës s’em e s’ja kam kqyrë hatrin tu ik prej tij e tu shkue mbas sendeve kote. Ku asht tash ajo kohë e gzueshme, n’t’cillen zemra jeme flakrote n’dashtni per Ty e shpirti jem ishte atherë i lum tu t’sherbye me kujdes e tu i vozitë burrnisht mjerimet e ksajë jetë. N’vend qi mu shtue n’zell, jam praksue ksi sojit. Mu perkrah, o Jezusi em, pse kryekput po i pshtetem Zemres s’ate fort t’dashtun.
Ti ma ke ba fatmiren me ja mrritë ksajë kohë, n’t’cillen Zemra jote po i ndezë njerzit n’dashtnii per Ty, po t’lutem ban qi t’ja di t’miren kësaj dhantii e mos t’shkojn kot per mue.
Merre n’dorë pra, o Jezus, ket t’vorfnen zemren teme e bashkoje me tanden, madje shtjere mrendë e le t’shkrihet per Ty. E kshtu edhe n’kjoftë e fortë si guri, ka per tu zbutë sa t’hinë n’at furrë dashtnijet. Mbas tashit veç dashtnija Jote t’me zotnojn shpirtin tem e perherë kjosha i Yti gjith unjii e sidomos n’fill t’mortes s’eme. Ashtu kjoftë!
Lulja e Shpirtit
Sot per hater t’Zemers s’Jezu Krishtit t’jesh ma i orvatun nder t’tana veprat e shpirtit.
Zhgjetorja
O Krisht m’ep dashtniin e hirin Tand.
Veç per Ty un due me rrnue
Dashtniin Tande s’kam me e lshue
Ndollia
N’vjetë 1872 Elçija i Zemers s’Jezu Krishtit e kallxon ket ndolli:
Nji vajz, qi n’t’ri t’vet kishte ken e xeet n’sherbesë t’Zotit, nisi pak ka pak mu ftoftë, sa vojt n’shkallë me i lshue gati t’gjith punët e shpirtit e mu dhanë kah shekulli. Zoti qi dote me ja pshtue shpirtin per jetë t’pasosme, i çoi n’trup nji dergjë t’randë, e cilla si i shtini permbrenda fitilin, n’ma t’miren kohë t’rrnesës e pa vanesë u gjet n’grykë t’vorrit. Prej nji soj dhimet t’zezë, qi ma mirë do thirrë mirzori, askush s’guxote me i ba me ditë t’liges rrezikun e dekës; e kshtu per mos me ja çartë zemren, doshin me lanë me dekë si shtasë. Edhe sot vende vende ndodh kjo mizori, nji palë s’donë me trazue nji grimë t’smuetin, qi ma vonë o dek pa Sakramende o i merr per ngut kur i ka tretë mendja e s’di se ku asht.
Per fatmirë t’ligës u gjet nji shoqe, qi tu i qitë mbas shpinet fjalët e shekullit, kerkoi me zell shelbimin e shpirtit t’sajë. E prandei me nji mjeshtri t’posaçme ja zbloi nevojën qi kishte me i ba me kohë punët e mrame, t’cillat shtijnë paqen e dobinë e heraherë i krishteni edhe n’shëndet t’trupit ka t’maren. Por kjo e shkreta se shtini n’vesh qortimin e shoqes s’vet, sepse e rrejtun prej mjekve e prej gjinve t’pashpirt kishte uzdajë qi shpejtas do t’shëndoshej.
Si u kujtue kjo bamirse qi maa fjala si ecte, Zoti ja shtini n’mend ça kishte lexue dikur n’Elçi, se n’kso nevojësh shum kush, tu fillue nji nandçe (9) e tu premtue me hapë ndeeren e xjerrun, gjithmonë kishin pas gjetë pshtimin te Zemra e Jezu Krishtit.
Me ket uzdajë t’ngulun, fill shkon n’kishë per me nisë nandçen. Si duel prej kishet po hasë n’nji familjar t’ligës, qi tu ngaa po shkote me thirrë priftin, pse n’at ças pa pritë pa kujtue vetë vajzës i ishte mushë mendja mu rrfye. E njimend me gjith t’xeet t’zemres i muer t’tana Sakramended e bukur mirë ju gatue dekës. Rrnoi, edhe tet dit tu u shkrii n’pendim e n’dashtnii per Zemren e Jezu Krishtit, e tu msue gjith ato qi vishin me pa, ku tu i porositë mos mu ftofë n’sherbesë t’Zotit, sikuer per fatzii kishte ba vetë, ku tu permendë gzimin e madh, qi provon n’fill t’mordes, ai qi asht n’hir t’Zotit.
Ne paç bjerrë o lexues i dashtun, t’xetit n’sherbesë t’Perendiis mos e prit deken per me pertri. Me kujdes merre mrapa ket muej, e padyshim Zemra e Jezu Krishtit ka me ta flakrue shpirtin n’zell, sa do t’jen kenë i ftoftë.