Jeta e Shën Margaretës së Skocisë
Emri i Shën Margaretës “perlë”; “Një emër i përshtatshëm”, thotë Teodoriku, rrëfimtari i saj dhe biografi e saj i parë, “për një të tillë si ajo”. Shpirti i saj ishte si një përlë e çmuar. Një jetë e kaluar mes luksit të një oborri mbretëror nuk e zbehte shkëlqimin e saj dhe nuk ia vodhi kurrë Atij që e kishte Blerë me gjakun e Tij.
Ajo ishte mbesa e një mbreti anglez; dhe në vitin 1070 ajo u bë nusja e Malkolmit dhe u bë Mbretëresha e Skocisë deri në vdekjen e saj në 1093.
Si arriti të bëhej shenjte në një pozitë ku shenjtëria ishte aq e vështirë?
Së pari, ajo u dogj me zell për shtëpinë e Zotit. Ajo ndërtoi kisha dhe manastirë; ajo u angazhua në bërjen e veshjeve ceremoniale; ajo nuk mund të pushonte derisa të shihte ligjet e qeverisë dhe Kishës së Tij të respektuar në të gjithë mbretërinë e saj. Më pas, mes njëmijë kujdeseve të tjera, ajo gjeti kohë për të biseduar me Hyjin – duke rregulluar devotshmërinë e saj me një ëmbëlsi dhe maturi të tillë, saqë arriti të fitojë edhe të shoqin në shenjtëri si ajo. Ai ngrihej me të natën për lutje; i pëlqente të puthte librat e asaj që ajo përdorte, dhe pse i vidhte dhe ia kthente gruas së tij të mbuluar me argjendari.
Së Fundi, me virtyte kaq të mëdha, ajo qante për mëkatet e saj dhe iu lut rrëfimtarit që të korrigjonte të metat e saj.
Si nënë, Shën Margareta nuk i la pas dore detyrat e saj në botë, sepse ajo nuk ishte e saj. Ajo nuk kurseu asnjë dhimbje në edukimin e tetë fëmijëve të saj dhe shenjtëria e tyre ishte fryt i maturisë dhe zellit të saj.
Si mbretëreshë, ajo ishte këshilltarja më e besuar e të shoqit dhe punoi për përmirësimin material të vendit. Por, në mes të kënaqësive të botës, ajo ëndërronte për një vend më të mirë dhe pranoi vdekjen si çlirim.
Në shtratin e saj të vdekjes, ajo mori lajmin se i shoqi dhe djali i saj i madh u vranë në betejë. Ajo falënderoi Hyjin, i Cili e dërgoi këtë mundim të fundit si pendim për mëkatet e saj. Pasi mori Vajimin e Shenjtë, ajo po përsëriste lutjen nga Meshari: “O Zot Jezu Krisht, që me vdekjen Tënde i ke dhënë jetë botës, më çliro”. Me fjalët “më çliro”, thotë biografi i saj, ajo e nis te Krishti, Autori i lirisë së vërtetë.
Meditim – E gjithë përsosmëria qëndron në ruajtjen e zemrës. Kudo që jemi, mund të shkëputemi nga bota dhe të bisedojmë familjarisht me Hyjin. Le të marrim Shën Margaretën për shembull dhe inkurajim.