Muaji i Zemrës së Shenjtë të Krishtit, P. Enjell Sereqi S.J. - Dita e Trembëdhjetë
Urata e Gatimit
Une po besoj me nji fee t’gjaallë se jam para madhniis sate, o Zoti i em, eja o Shpiirtë e Korpë per me i dalë para per me e adhrue.
Po permyzem me ftyrë per dhee me pellkë t’zemres po t’adhuroi, o Zoti i emë e po t’a dii per ndeer per t’mira qi m’ke baa, maa shëndritë, po t’lutem, menden teme e m’a xejë zemren qi t’a njofë, t’a due e t’a ndieki per herë ma fort Zemren tande, o Jezu Krishti, qi jee rruga, e verteta e t’gjaalltit, n’gjitha kto t’mira e vyrtyre qi po m’i mson sidomos: GATIMI I PARE & DYTE (ma poshtë), e banë qi mos t’i kundershoi ma shëndritsinave tua, por t’pertrihem prore nder vyrtyte tui jetue krishtenisht t’mund des n’hiir t’andë. O Zoja e Bekueme m’ndimo per m’e ju pergjaa Birit t’andë t’hyjnueshmit. Shejti Jozef, Enjilli i Rois e t’gjith Sheitnit e Parrizit lutnije Zotin per mue.
Dita e Trembëdhjetë
Gatimi i Parë: Ta kesh n’mendë Jezu Krishtin, qi tu ta zblue Zemren e Vet t’thotë: Xen prej Mejet me kenë i but me zemer
Gatimi i Dytë: Lypja me zell butsimin, shpejtas largoje mniin, foli me ambelcim gjithkuej, por sidomos atyne qi s’ti ka ana; kurr mos e shpreh idhnimin
Mendimi i Parë
Mendo qi s’mjefton me kenë t’pervujt per vedi, n’mos kjoshim edhe t’butë me tjerë. Kndej Shelbuesi jonë njitas desht me na msue kto dy vyrtyte, pse njeni s’rri pa tjetrin, e se ka pra pervujtniin e saktë, njaj qi s’asht i ambel… “mësoni nga Unë, sepse Unë jam zemërbutë dhe i përulur nga zemra” (Mat 11:29) Butsimi asht nji vyrtyt qi ja veen frenin idhniis e largon mendimin prej nesh me i ardhë hakut ndokuj per ç’do t’keqe qi na ka ba.
Ky vyrtyt kje perherë porsi nishani i Zemres s’Jesu Krishtit, qi a pernjimend selia e paqes t’hyjnueshme, pa kurr farë turbullimit. Profetët shumë vjet para e perfolne me emna fort t’bukur, t’cillët na diftojn sa mirë do t’shkëlqete n’ket vyrtyt.
E thirren paranik paqet, mbret i butë e i ambel. “Qe Mbreti yt po vjen plot me butsii” (Mat 31:5)
Kujdesu me xanë prej ksaj Zemer ambelcimin, e xeetas me i ngja; e at herë ke me gëzue at lumnii, qi mundet me pas njeri edhe n’ket shekull, sa do qi asht shkretii plot me lot.
Mendimi i Dytë
Topraku i butsimit a zemra, e shpesh kjo e jona gjindet e idhtë e çohet peshë per me marrë uhaan, pse si do shokët e vet sa duhet, e perherë ja kqyr hatrin vedit.
Per ket arsye jena teper t’perzieshëm per punë e fjalë t’tjeterkuj e per tonat ja kena hatrin. Zemra e Jezu Krishtit punoj krejt ndryshe, pse flakrote n’dashtnii t’permallshme per ne; edhe se i dite gabimet tona me at dije t’pamarueme, me gjith ket i duroj e na duel zot. Kqyri ma fort ligshtiin tonë se sherrin, ma fort t’padijen se forcimin e zemres tonë, e prandej kësaj Zemer t’hyjnueshme duhet t’ja dimë per ndeer, se s’na ka marrë uhaan sikuer e patme meritue.
Veshtrini ç’fjalë t’ambla dolen prej gojës t’Tij: “Duenje shoqi shojn sikuer Une ju kam dashtë ju. Falni shoqi shojn n’doni me ju falë edhe une gabimet tuja. Bani mir atyne qi ju bajn keq e qishtu kam per t’ju njoftë per bit e Mi.”
N’ket terezii t’msimeve kjen edhe t’gjith veprat e Tija, qi i themeloj edhe ma fort n’marim t’jetës t’vet. Nji ushtar per kurr gja send i bie nji flakaresh shi n’gjygjë nder sy t’Sundimtarit. Krishti si urdhnon tokës me ju çilë nder kam e me perpii at orzii t’mrapshtë, por i nep veç nji ket t’pergjegjun t’ambel: “N’paça fol keq perpara ban deshmi, por n’paça fol mirë pse po mbie”
Apostujt diftuen ligshtii tu e lanë vetem, n’dorë t’mizorve e Shelbuesi jonë tek u njaall, ju duket e ju nep paqen e t’falunit.
Anmiqt e Tij mbasi e kryqzuen per mundim, rrishin te kryqi tu e sha e tu e vu n’lojë; Krishti at herë lut Atin e Vet per ta e ju del zot tu thanë se “s’dinë çka bajnë”
Sh’Toma kurr se si se xen besë t’njaallunit e Tij, ishte baa ky apostull me kenë lshue doret prej Krishtit, por i ambli Jezus pat dhimë per te, e pa pritë, çiltas ju diftue e e thirri per me vu doren n’varrë t’krahnorit e n’at t’prekun menjiherë ja shnoshi shpirtin e ja fali fajin.
Mushe menden pra, o lexues i dashtun, qi Shelbuesi yt asht krejt i butë e i ambel, e pa frikë pshtete n’Te uzdajen tande, se edhe ti ke me e i hii n’hater ne u mundosh pernjimend me i ngja n’ket vyrtyt.
Mendimi i Tretë
A dishrojm me kenë t’butë? T’fillojm ma parë me ja vu frênin hovit t’Zemres s’onë. Oh sa shpejt shpikat tona kishin mu ba topraku i paqes e i fashimit, si t’orvatena se cilli me kenë t’butë n’zemer. Per t’vertetë ambelcimi i asaj grues kite me qitë n’fash idhniimin e burrit e t’fmive. Ambelcimi i atij djalit a i asaj vajzës kishte me shprazë n’at shpi paqen e vertetë. Butsimi shutit idhnimet, gjygjet e mniit, e kshtu s’kishin me lee dokurdo ato shamatë, t’cillat, ma t’shumten e kohës rrenojn konaqet. Shkurt mâ gjith e mira kishte mu derdhë n’at shpi a n’at popull, ku secilli i merr mrapa me kujdes kto tri fjalë: shuej, duro, duej, e due ne thanë mos me çilë gojen n’kohë t’idhnimit, me durue t’bezdisunat e tjerve, me dashtë shoqin e shpijarët pa t’mirë t’vedit e pa diftue gjith at dashtnii ma teper n’njenin se n’tjetrin.
T’binë nder mend pra, o i krishtenë, e dyta lumnii: “Lumë t’butët, pse ata kanë me zotnue dheen” (Mat 5:4)
Qindro me ndjekë ket lumnii e at herë gjithkuej ke me ja prek zemren, e kerkush s’ka me mujt me t’kundershtue.
Urata
O Zemer e adhrueshme e Jezu Krishtit, vendi i paqes e i butsimit t’unjiishem, qe nji zemer krejt ndryshe prej s’Ates, qi dishron prej tashti me t’ngja Ty. Ti, o Jezusi em, qi kie i ambel si nji qingj edhe me anmiqt Tu, Ti i butë edhe me ata qi t’perbuzshin, ti i mirë me gjithkend aq sa, tek t’shifshin popujt, t’ngritshin mrapa ngrehun prej ambelcimit per me nije fjalen tande, sjellshin fmit e vegjel per me i bekue, t’dishroshin t’mjerët e t’smuetit per me u ngushllue e shëndoshë prej Tejet. Zemra jeme asht e padurueshme e idhnake, qi per asgja send merr mnii e s’ka dert per mjerina t’shokve.
Ah! Jezusi em, lshoje po t’lutem prej Zemres s’Ate n’temen ndopak prej ambelcimit t’Parrizit, prej t’cillit asht plot e Jotja; e kshtu tu ta ndjekë ket vyrtyt kaq t’hijshëm, t’xjerri gjith ato fryte, qi janë perfolë me plotnii edhe n’ket jetë atyne qi pernjimend bahen t’butë.
Lulja e Shpirtit
N’ndeer e n’lavd t’Zemres s’Jezu Krishtit t’jesh sot i butë me gjithkend, por sidomos me ata qi i ke randë e s’t’shkojn per pelqim tandin.
Zhgjetorja
Ban qi ti ngjaj Zemres s’Ate n’butsim
Ban, o Krishti, qi t’kem durim
E kurr ma mos t’m’kcejn idhniim
Ndollia
Perkushtija e Zemres s’Jezu Krishtit asht nji shkas i fortë per me shti paqen n’ato shpija, n’t’cillat ka ditë e mot asht zhdukë. Kjo Zemer e shugurueshme derdhë mbi ta ambelcimin tu hjekë çfarë do mniiet e idhnimit.
Nder sa ndollina qi munden mu qitë n’dritë, po zgjedh nji qi e kallxon Elçija e vitit 1872.
Nji zelltare e Zemres s’Jezu Krishtit xeetas e pa pritesë u dha me perhapë apostullimin e uratës e kungimin e shperblimit, jo veç nji herë n’muej po edhe krye javet, e kaq mirë i eci zelli sa mrriti me e ngrehë n’tri vende.
Ç’m’at kohë, si kallxon kjo vetë, m’rrjedhen hire e t’mira kaq t’mdhaja sa s’diftohen me gojë. Qe nji kso ndeeresh:
Kishe, thotë kjo zelltare, dy gjinii t’mit, t’cillët tash 20 vjet rrishin keqas me shoqi shojn, e kaq fort trashohej mnija nder vedi, sa mos me dashtë njeni tjetrit me ja ndije emnin. E kuer bite puna qi ndokush ja permendte njenit anmikun e vet, kuqej si gaca e u terbote si me i pas hii mneera. Kerkush s’ja kishte besë vedit se pajtohen ma kta dy me shoqi shojn.
Vajza qi e kishte ngul unjii uzdajen e vet n’Zemer t’Jezu Krishtit, me t’xeet ju lut, e si e maroi uraten ndjeu permbrenda nji za, qi i thote se Krishti s’kite per t’ja kursye ndeeren.
Pik s’parit i vojt mendja me i folë secillit vetmas, e njimend disa fjalë t’shkurta e t’xeeta t’saja, paten forcen me e fashitë ndopak idhnimin e tyne. Ne mram me mjeshtri e ma fort me shpresë te kjo Zemer e hyjnueshme, mujt me i bashkue kta dy mnizez e ju bani lutë t’permallshme per hater t’Zemres s’Jezu Krishtit me hjekë pezmin e mu pajtue uhaazash.
Mjeftunen kto fjalë per me i zbutë, e n’at ças me lot per faqe u kapen ngrykë tu i lypë t’falun shoqi shojt; e ç’aso ditet u deshten me nji dashtnii t’pathyeme, as me pas kenë vllazen prej nji nanet.
Nji shej i kushtueshem te lteri i Zemres s’Jezu Krishtit, edhe sot ja shtii n’mend gjithkujë ket ndeer t’posaçme.