Muaji i Zemrës së Shenjtë të Krishtit, P. Enjell Sereqi S.J. - Dita e Gjashtëmbëdhjetë
Urata e Gatimit
Une po besoj me nji fee t’gjaallë se jam para madhniis sate, o Zoti i em, eja o Shpiirtë e Korpë per me i dalë para per me e adhrue.
Po permyzem me ftyrë per dhee me pellkë t’zemres po t’adhuroi, o Zoti i emë e po t’a dii per ndeer per t’mira qi m’ke baa, maa shëndritë, po t’lutem, menden teme e m’a xejë zemren qi t’a njofë, t’a due e t’a ndieki per herë ma fort Zemren tande, o Jezu Krishti, qi jee rruga, e verteta e t’gjaalltit, n’gjitha kto t’mira e vyrtyre qi po m’i mson sidomos: GATIMI I PARE & DYTE (ma poshtë), e banë qi mos t’i kundershoi ma shëndritsinave tua, por t’pertrihem prore nder vyrtyte tui jetue krishtenisht t’mund des n’hiir t’andë. O Zoja e Bekueme m’ndimo per m’e ju pergjaa Birit t’andë t’hyjnueshmit. Shejti Jozef, Enjilli i Rois e t’gjith Sheitnit e Parrizit lutnije Zotin per mue.
Dita e Gjashtëmbëdhjetë
Gatimi i Parë: Çoje menden tande n’at shpi t’Nazaretit e shih Jezu Krishtin qi shkon per vullndet t’Zojës e t’Sh’Jozefit.
Gatimi i Dytë: Lute fort qi t’jen ndigjesa jote si e Tija, me zemer e me vullndet edhe per mrenda me kenë kondend.
Mendimi i Parë
T’parat fjalë qi foli Shelbuesi jonë tu hi n’botë, si na i kallxon Sh’Pali, kjenë nji t’kushtueshem t’unjiishem me t’cillin u kondendue me shkue t’gjith jeten e vet mbas vullndesës t’Atit. Qishtu edhe ma t’mramet fjalë, qi tha n’kryq, kjenë si nji deshmi t’kryemit e urdhnit e pelqimit t’Atit t’Vet. “Consummatum est” (Joann 20:30) Asht krye gjithçka perfolen permbi Te profetët.
T’tanë kohën e jetës s’Vet e shkoi nen ndigjesë, kaq sa mujt me i thanë me t’drejtë kto fjalë: “…se gjithmonë baj çka i pelqen Atij” (Gjoni 8:29) Per ças po shkoj per vullndesë t’Atit Tem. T’tanë mbarë jeta e Krishtit mundet mu mbledhë n’kto dy fjalë: Ndigjesë Zotit. N’kto dy fjalë t’vetme do t’pshtetet edhe jeta e nji t’krishtenit t’mirë. Me rrnue pa ja daa nen sundim t’Lumit tu i vue me kujdes Urdhnimet e Tija.
Ti, o lexues i dashtun, qi po e kujton nevojen e këtij vyrtyti, a mundesh me thanë me t’vertetë, se perherë e ke ba vullndesen e Perendiis? Ti ndoshta plot herë ke punue si ta ka dashtë hatri kundra urdhnit t’Zotit. Pervuju pra e tash premto disa njete t’nguluna e rueju se i qet poshtë kto shëndritsiina.
Mendimi i Dytë
Jezu Krishti jo veç jetoi unjii per vullndet t’Atit t’Vet, por edhe atyne qi n’tokë kjenë kama e Tij. E paa me udhë per msim tonë qi me i shkue tridhet vjet t’jetës mshehtas n’shpi t’Nazaretit nder vadiina ma t’plotshme t’ktii vyrtytit.
N’t’gjith at kohë su predikoi popujve, s’bani kurrfarë mrekulliet, s’ja çili kuj shkakun e t’ardhunit t’Vet, s’mlodh apostuj, shkurt mâ, s’desht mu diftue per Biri i Tenzot. E po çka bani? I ndigjoi Sh’Jozefit e Zojës s’Bekueme: “…dhe i ndigjoi ata” ( Luka 2:51) Vetëzgjodhi me rrnue kaq shumë n’sundim per me na dhanë nji pasqyrë ndigjeset, e veç trii vjett e mrame duel me msue e me predikue. E n’ç’punë ndigjote? Sa kje i vogël ndigjoi nder ato sende ma t’ulta e ma t’poshtnueme, n’t’cillat ka zakon nji nanë e papasun me e vaditë fmiin e vet: e si lshoi shtat kapi punen e drrasaxhive si kushdo qi merr me xanë zanatin e mjeshtrinë e t’et. Po ku asht nderimi i Zotit e shelbimi i njerzve? A kta janë veprat qi janë t’denja me i ba Mesija i pritun ka mot? Oh ç’ndryshim t’madh kanë gjykimet e Zotit prej atyne t’robit!
Zemra e Jezu Krishtit n’gjith kto vjet me ket kurban ndigjeset i dha Atit t’Vet nderim e lavd nji me nji, si me ato vepra t’madhnueshme qi mrapa i bani kur predikoi e punoi provë t’mdhaja; sepse ket poshtniim e pervujtnii e lypte at herë Zoti, e prej saj hem i rrjedhte Perendiis ndeer e posaçme, hem ne t’tanve pasqyrë shelqyeshme per t’cillen fort nevojë kishte madhshtiija jonë.
Deri tash, o i krishtenë, si e ke ndjekë ket vyrtyt? Ti ndoshta ke shkue per sundim t’parve veç at herë kur urdhnii t’ka ra per shtat, e ma t’shumen e herës e ke ba ndigjesen piitas e me nji mii ankime. Oh sa fort je shmangë prej asaj pasqyrë qi ta bani Krishti. Mbas sodit orvatu qi ndigjesa jote t’jeen e unjiishme e me meritim, e jo do mos do sikuer ajo e ushtarve.
Mendimi i Tretë
Mbasi Vetë Krishti a denjue me e diftue kaq mirë pahin e ktij vyrtytit, asht udha me e pas edhe na fort per zemer, tu i ndigjue per herë Zotit e t’gjith atyne, qi janë n’tokë kama e Tij.
Por n’kto kohna t’vshtiira pak kush i shtrohet krejt urdhniit t’pariis, qi i Lumi e ka vue per me na sjellë per s’marit. Sa djelm e varza s’donë me e dit si duhet sundimin e prindve e s’ja kqyrin hatrin atyne, prej t’cillve mbas Zotit paten jeten e rrnesen, madje guxojn me i marrë me t’keq e me vue gojë n’ta. Si t’keen dalë ndigjeset t’prindve, pa vshitrsii mrrijnë me ba n’asgja edhe fjalët e t’parve t’fees, e me i ra mohit pushtetit t’hyjnueshem, qi Shelbuesi jonë ja ma lshue Kishës Shenjte. T’na mushet mendja se si ti shkojmë per vullndesë t’parve, i kena shkue edhe per vullndesë Zotit. Ktu shkrepin ato fjalë qi Jezu Krishti ju tha Apostujve e mbas ktyne edhe meshtarve: “Kush ju ndigjon juve, m‘ka ndigjue Mue, e kush ju perbuzë juve, m’ka perbuzë Mue.” Oh sa lerg asht kjo dorë t’krishtenësh prej pasqyret qi vetë Krishti na ka lanë! Oh sa nevojë t’madhe ka me xanë prej aso Zemret msimin e ndigjesës! Krishti i ndigjoi t’gjith atyne qi e kishin pas pushtetin prej Atit t’Vet; e tu punue n’ket mëndyrë i ndigjote vertetë Atit.
O i krishtenë, ta kesh per oor para syve ket vertetsii Fejet, e s’ka me tu dukë e vshtiir ç’do ndigjesë e mundshme, pse tu i ndigjue t’parve per hater t’Zotit, asht gjithnjii si me i ndigjue Atij t’Lumit.
N’t’ka ana mos me gabue kurr nji herë, ec mbas ksaj ndigjesës t’paperkulun, e kshtu hem n’ket jetë ke me kenë i lum, hem po mledh per parriiz meritime t’panjehuna.
Urata
Oh ç’pasqyrë ndigjeset na ke dhanë, o Zemer fort e dashtun, jo veç at botë kur rrnove n’ket jetë, por edhe tash e lumnueshme n’Sakramend t’lterit. Ti ule me vrap prej qiellit mbas fjalet t’meshtarit, qi asht nji krijesë e Jotja e e len vedin me t’baart neper rruga e me t’çue n’shpina t’vorfënve, hiin n’zemra t’padenja e t’perlyeme me mkate mortare, bahe pa praa kurban e per ne shkrihe. Ende zemra jonë madhshtore s’do me u shtrue sundimit t’parve, e mendja jonë krenare s’perkulet aspak.
O Zemer e hyjnueshme, qi per ne je pervuu kaq fort, s’due ma me punue kso doret. Tu i ngulë syt n’Ty po t’lutena me na ndihmue qi t’jetojm perore me ndigjesë t’unjiishme, sikuer Ti po ma ep shkasin n’ket Sakramend dashtnijet; pshtetun n’hir Tand po t’napim fjalen qi mbas tashit kena me u ndigjue atyne qi kan pushtet me na urdhnue, tu e marrë fjalen e tyne sikuer me kenë e Jotja.
Lulja e Shpirtit
Sot t’jesh fort i ndigjueshem prindve e t’parve tu e jo ngrehë prej friket, por per hater t’Zemers s’Jezu Krishtit.
Zhgjetorja
O Jezu, ban qi ndigjesa jeme t’jenë unjii me Tanden
Serafint e Qiells m’nimoni
Me dashtë Krishtin qi ju gëzoni
Ndollia
Qikjo ndodhii na difton se sa per zemer e ka Shelbuesi jonë ndigjesen.
I ishte dukë çiltas Jezu Krishti fmii nji murgeshës qi rrite n’dhom tu u shkrii n’lutë t’xeet. Ka u knaqë mirë ndjeu zanin e kumonës qi e thirrte me ba nji soj punet. N’at ças, tu ja çartë vedit, la vetun Krishtin e me gjithë vullndesë shkoi aty ku e lypte ndigjesa. Si e maroi at punë, u kthye me vrap n’dhomë t’vet per me pa prap Krishtin; e njimend aty mrendë e gjet, po jo ma fmi t’vogel si e kishte lanë po t’rritun. Xuer me e pvetë murgesha: “E ça t’rriti kaq me i herë?” I Lumi i pergjegji: “Pervujtnija jote, qi diftove qitash n’at ndigjesë t’shpejtë, m’ka ba kaq t’madh; madje me pas ngurrue ti, isha largue. N’do pra, o bij e dashtun, me i pelqye gjithmonë Zemers S’eme e me u bashkue me Te, pa ja daa ndigjoj shpejtas e pa fjalë atyne qi kanë udhë me t’urdhnue; e si i foli kta fjalë, tu e bekue ju zhduk.