Muaji i Zemrës së Shenjtë të Krishtit, P. Enjell Sereqi S.J. - Dita e Shtatëmbëdhjetë
Urata e Gatimit
Une po besoj me nji fee t’gjaallë se jam para madhniis sate, o Zoti i em, eja o Shpiirtë e Korpë per me i dalë para per me e adhrue.
Po permyzem me ftyrë per dhee me pellkë t’zemres po t’adhuroi, o Zoti i emë e po t’a dii per ndeer per t’mira qi m’ke baa, maa shëndritë, po t’lutem, menden teme e m’a xejë zemren qi t’a njofë, t’a due e t’a ndieki per herë ma fort Zemren tande, o Jezu Krishti, qi jee rruga, e verteta e t’gjaalltit, n’gjitha kto t’mira e vyrtyre qi po m’i mson sidomos: GATIMI I PARE & DYTE (ma poshtë), e banë qi mos t’i kundershoi ma shëndritsinave tua, por t’pertrihem prore nder vyrtyte tui jetue krishtenisht t’mund des n’hiir t’andë. O Zoja e Bekueme m’ndimo per m’e ju pergjaa Birit t’andë t’hyjnueshmit. Shejti Jozef, Enjilli i Rois e t’gjith Sheitnit e Parrizit lutnije Zotin per mue.
Dita e Shtatëmbëdhjetë
Gatimi i Parë: Ta kesh para syysh Jezu Krishtin, qi tu ta qit para Zemren e Vet porsi nji krue lumniiet t’pamarueme, t’thrret per me xanëlumniin e vertetë.
Gatimi i Dytë: Lypjna ndihmen me e daa zemren tande prej t’mirave t’kohës e me u unjii mbas hirit t’Zotit e dashtniis Tij
Mendimi i Parë
T’tanë njerzit lakmojnë me kenë t’lumë. Ky lakmim asht si me thanë jeta e zemres sonë. Sikuer Krijuesi i dha hovin yjve t’qiells per me u sjellë per ajr, e tash sa shekuj tu e rrah at udhë qi ja pat shenjue i Lumi, i apin n’at mëndyrë t’vet lavd e ndeer si flet mbreti Profet: “Qiejtë tregojnë lavdiin e Perendisë e kupa qiellore shpall vepren e durve t’Tij.” (Psalmet 19:1)
Qishtu nguli edhe n’zemer t’njirit nji maal e efshim t’foort, me t’cillin e ngreh kah lumnija. Por shpesh na t’shkretët rrejt prej shqiseve e prej ndjesinave t’korpit e tradhtue prej veseve, shkojm me e kerkue lumniin aty ku s’asht e epna mbas atyne sendeve qi s’na bajn t’gëzuem, e marrisht largohena prej Atij t’vetmit qi unjii mundet me na lumnue.
N’kto kreatyrë kote zemra jonë gjindet porsi nji dru e leet, qi rrahet e perplaset prej tallazit e asht pa ja daa n’rrezik me shkue dam.
A do, o i krishtenë, mos me gabue n’nji punë kaq t’nevojshme? Shko te Zemra e Jezu Krishtit qi a krejt e Lume e e gëzueshme, pse asht Zemra e Zotit; xeetas lute qi ta kallxojnë mëndyren per me gjetë lumniin e vertetë.
Mendimi i Dytë
Shekulli i rrejshem thotë se per me kenë i lum, duhet me pas ndeer, gjana e knaqsi, por e Drejta e pamarueme na mson ndryshej. Ai pernjimend e plotnisht asht i lum, edhe se i mungon ndeera, gjaja e knaqa e shekullit. Ta vrojm n’at shtatore ku tesh ndandëmdhet shekuj gjallitë si i burgosun per ne. Aty e tinzon jo veç hyjniin, por edhe njeriin e vet nen hije t’bukës. Ku asht ktu madhnija e hyjnueshme qi gazmendon t’gjith Parrizin? Ku asht selija? Ku janë mbkamsiit e Qiells? Gjithçka asht e mshehun prej syve t’njerit. Madje n’vend t’nderimeve shumë herë asht perbuzë e marr neper kambë prej anmiqve. Ky poshtniim i madh na duket si ta peshojm me hater t’vedit, e me na u dashtë me ndejë n’at mëndyrë, sikuer rrin i Lumi nder sa kisha edhe per nji ditë, kishte me kenë punë e vshtiirshme; e praa Zemra e Jezu Krishtit n’gjith at poshtniim se bjerrë as nji grimë lumniin e Vet t’pamasë. Kndej t’na mbushet mendja se ndeerimet e shekullit s’na bajn t’lumë.
Po ndoshta pasunija ka me na gëzue?
Kqyr at lteer, n’nji shtatore drraset ka xanë vend Krijuesi i qiells e i dheut, e pos disa kishave n’t’cillat mbahet me nji lloj lulzimit, n’saa tjera gjendet me pak sende e shpijat e pasanikve janë veshë me shumë t’mira. Animaa n’t’gjith ket skam Zemra e Tij gazmohet. S’asht pra gjaja e malli i ktij shekullit kroni i lumniis. A kan me kenë ndoshta knaqat? Ta vrojm persri Krishtin, qi rri n’at Sakramend natë e ditë vetun, e panjoftun e i lanun prej shumicet t’njerzve. Konaqet e t’mdhejve e vendet e t’kajtunit janë mbushë me gjind ku ndihet knaqa e gëzimi, e te Krishti pak kush shkon mu pjekë e me ju ba shoq. Animaa Zemra e Tij gëzon se gëzon. E pra ta dimë se knaqat e shekullit s’munden me na lumnue zemrat tona. Per gojë t’Gjobit na thotë se Zemra e Jeme asht asi natyret sikuer asht e jueja. (Job 12:3) “Mbasi kto t’mira kote s’m’viin per me e gëzue ket Temen, s’kanë me ju vjeftë as per tujen.” Oh ç’t’vertetë t’bukur na ke zblue, o Shelbues i dashtun! Na e ngul per pellk n’shpirt tonë per mos me e harrue ma kurr.
Mendimi i Tretë
Po si a praa qi Zemra e Jezu Krishtit pa kto t’mira asht e lume? Pse fort me t’xetë flakron n’dashtnii t’unjiishme e plotnisht e gëzon Zotin. Ta dona Zotin e t’kena hirin e Tij, e at herë edhe na kena me u lumnue. Sikuer ajo Zemer asht e pernjitun hyjniis, ashtu edhe lumnija e Saj asht e pakufi, pse e pamarueme asht dashtnija e bashkimi.
Qe arsye per t’cillen kurr si lshohet gëzimi prej mungeset t’ktyne t’mirave t’paanshme, qi nee n’terrsi t’ksaj jete na habisin kaq fort sa me na u dukë t’nevojshme.
Ta mushim pra se çka lumnon at Zemer t’hyjnueshme mundet me lumnue edhe ket tonen. Per ket punë asht nevoja mu ndezë n’dashtni kah Zoti, e per me e dashtë pernjimend, t’kujdesena per me e njoftë at dashtnii t’pashoqe qi ka pas per ne, e ky mendim ka me na ngreh me ja dit t’miren.
Ta çmojm perher hirin e Tij permbi t’gjitha sendet e krijueme, e mos ta bjerrim kurr me ndoj mkat per çdo t’mirë t’ksaj tokë.
Mos u ço sot, o lexues i dashtun, prej kambve t’Krishtit pa i pertrii me trimnii kto dy premtime.
Urata
O Jezusi em, asht e vertetë qi kjo zemra jeme deri tash s’ka gëzue lumnii, pse s’t’ka dashtë Ty si duhet. E n’vend t’ktyne t’mirave t’mrazta, n’t’cillat kot e ka shpresue paqen, ta kishte kerkue te Ti, s’kishte mu gjetë sot mblue prej trishtimit e ngushticet. Por kndei e mrapa te Zemra jote kam me e lypë. Po i avitem me zell ktij kronit t’pashterrshem per mu knaqë e mu ngi n’at Gjak t’paçmueshem e n’at ujë fort t’dliir qi t’duel prej Zemret kur heshta gjakbâse ta çili.
Ban, po t’lutem, qi ky ujë i mrekullueshem t’m’pastrojn prej dishireve kote e t’paudha e ta perbuzi shka kam hatrue deri tash.
Ban edhe qi ky Gjak i hyjnueshem t’m’nezin n’zemer teme nji flakë dashtnijet kaq t’gjall, sa mund ti flas edhe une me t’drejtë ato fjalë t’nji sherbtorit Tand: “Jezusi asht dashtnija jeme e fuqia e krahit tem. Jezusi asht drita e mendes seme e flaka e zemers seme. – Jezusi asht ambelcimi i gojës seme e t’gjith e mira jeme”
Veç Ty due me t’dashtë, veç Ty due me t’sherbye. Ashtu kjoftë!
Lulja e Shpirtit
Lexoje per nji copë herë ndoj liber t’perkushtueshem, qi t’flasë permbi Zemer t’Krishtit; ose xetas thuje kunoren arit.
Zhgjetorja
Ban qi Zemren ta hatroj
Hirin Tand kurr mos ta lshoj
Ndollia
Kush e ka bjerrë paqen e zemres ta kerkojn te Krishti, qi asht vertetë, si thotë Sh’Pali, paqja e gëzimi jonë: “Ipse est pax nostra” (Efes. 2:14)
Nji vajzë deri sa kapi 25 vjet, ndej n’kuvend t’murgeshave, e n’ket shkollë shejtnijet e shkoj jeten e vet n’pafajnii e duel prej atij venit t’bekuem porsi nji engjell i pa t’keq. Por si kje perjashta, met e shkreta krejt pa rojë e filloj shpejtas mu lshue kah shekulli. Sikuer zogu, qi del prej kafazit, kerkon lirimin tu fluturue neper ajr, ashtu kjo pa kurr farë frênit u dha mbas dashtnijet t’nji udhkeqi, tu rrejt vedin se kso doret kishte per me gëzue. Ç’m’at ditë faret ju daravit knaqa e uratës e e sakramenteve e shkote n’kishë hera hera, e jo me mende t’mirë, por veç per marre t’shoqeve, mos ta daashin n’shej. Kater vjet zgjati n’ket gjendje t’zez; e qe si e kallxon vajza t’kthyemit e vet kah Zoti.
N’at kohë mkatesh vedja m’paditte e trishtimi pa ja da m’griite zemren teme, s’kishte ma paqë e hova hova premrenda mejet e nisha zanin e Krishtit qi m’thote: “O bii, deri ktu e mjeft ma, asht koha me e lanë rrugen e keqe.”
E qitun mbas shpinet prej atij njerit, Zoti m’shëndrriti e mi çili syt per me pa rrezikun ku kisha vojt. Mu perqeth shtati e m’mloi mneera, por desht Zoti mora zemren e ju porosita Zemres t’shugurueshme t’Jezu Krishtit e me shpresë i thaç: “O Zemer e hyjnueshme, ki dhimë per ket shpirt qi gjindet n’grykë t’ferrit, e mos e pshtosh Ti, pa dyshim ka me u bjerrë. Per shperblim t’mkateve t’mija une po ti qes para ngushtimet tua.”
N’at ças m’len persrii uzdaja e paqja. Shkova nder kambë t’nji meshtarit qi m’priti me t’mirë, e si u rrfeva, m’çoi te Zemra e Shelbuesit tem ku mrenda asaj varret ç’m’at ditë ngula prajen teme; e tash nji vjetë n’njikaq gëzim gufon shpirti jem, sa m’duket si me kenë te dera e Parrizit. Vetë vajza desht me e qitë ndolli n’Elçii me 11 Mars t’vitit 1874.