Muaji i Zemrës së Shenjtë të Krishtit, P. Enjell Sereqi S.J. - Dita e Tetëmbëdhjetë
Urata e Gatimit
Une po besoj me nji fee t’gjaallë se jam para madhniis sate, o Zoti i em, eja o Shpiirtë e Korpë per me i dalë para per me e adhrue.
Po permyzem me ftyrë per dhee me pellkë t’zemres po t’adhuroi, o Zoti i emë e po t’a dii per ndeer per t’mira qi m’ke baa, maa shëndritë, po t’lutem, menden teme e m’a xejë zemren qi t’a njofë, t’a due e t’a ndieki per herë ma fort Zemren tande, o Jezu Krishti, qi jee rruga, e verteta e t’gjaalltit, n’gjitha kto t’mira e vyrtyre qi po m’i mson sidomos: GATIMI I PARE & DYTE (ma poshtë), e banë qi mos t’i kundershoi ma shëndritsinave tua, por t’pertrihem prore nder vyrtyte tui jetue krishtenisht t’mund des n’hiir t’andë. O Zoja e Bekueme m’ndimo per m’e ju pergjaa Birit t’andë t’hyjnueshmit. Shejti Jozef, Enjilli i Rois e t’gjith Sheitnit e Parrizit lutnije Zotin per mue.
Dita e Tetëmbëdhjetë
Gatimi i Parë: Vroje Zemren e Jezu Krishtit qysh n’shpellë t’Betlehemit e n’Kalvar rrahun prej gjith farë travajësh, por se biir paqen e gëzimin.
Gatimi i Dytë: Lypja xetas durimin, nder t’zeza qi na mlojn, e mos mujsh me i bart me gazmend sadopak bari me vullndet.
Mendimi i Parë
S’asht gja ma e nevojshme per nji njeri qi do me i sherbye Zotit se durimi nder travajë.
Ket punë na e difton bukur mirë Sh’Pali me kto fjalë: “Durimi juej asht i nevojshëm” (Hebr 10:36). S’asht vshtiir me e marrë vesht ket vertetsi; mbasi mjefton me vue oroe at morii vister t’vshtiirash me t’cillat asht mushë rrnesa e njerit n’ket shkreti plot me lot.
T’shkojm pra te Zemra e hyjnueshme e Jezu Krishtit per me e xanë ket vyrtyt. I Lumi hoq shum mundime e poshtnime, n’shum mëndyrë kje sha e marrë neper kambë, e n’at zanat t’mundshem, n’t’cillin e shkoi gati t’tanë jeten e Vet, ju desht me hjekë ngushtica t’randa prej t’papasunit. Porsa leu e deri sa dha shpirtin e Vet per mundim n’kryq, barti gjithfarë salvimesh qi u shkrepen n’Te. S’njehen dhuniit qi i lshuene kundra me ç’do dorë prozhmimesh e shkarkimesh.
Animaa me t’drejtë mundena me thanë se i raane sypri t’gjith t’kqijat, pse si Shperblyes e ndermjetës, desht me i laa mkatet tona. Qilla, toka e ferri u duken t’armatisun kundra, e me kto t’kqija, Zemra e Tij e rrahun si prej tallazeve, su thye aspak porsi nji shkam qi i qindron duhmes e valës t’detit. Oh durim i hyjnueshem e i pa kurr farë mostret! Sa her une i shkreti kam ken i padurueshem edhe n’do kundershtime t’leta e kshtu i kam shtue t’zezen vedit e kam bjerr at meritim qi kisha fitue. O Zemer fort e dashtun, ma mso ket vyrtyt, pa t’cillin kurr s’kam me gëzue paqen.
Mendimi i Dytë
Mendo sidomos shka hoq Krishti tu bisedue e tu pas punë me gjith farë gjindsh. Me durim t’posaçem i foli per her anmiqve e deri gjakbasave t’Vet, e sa mir i erdh rreth atij popullit kryeneçë, i cilli si pergjegjte sa duhej mundit qi derdhte per ta.
Kujto sa fort i barti ato dishepuj kok-trashë, t’cillët, mbasi i mbajti per tri vjet n’msim e n’msojtore t’Vet, ende ishin t’padiishem e me vrep i harroshin fjalët e Tija. Ju zhdrivillon vertetsiinat e fees e kto pak o aspak si marrin vesht; ju predikon pervujtniin e mbas nji grimet herë ndien prej gojës t’tyne do fjalë madhshtore; ju porositë dashtniin me shoqi shojn e mrapa kapen nder vedii, se cilli nder ta kishte me kenë ma i parë. E Krishti, pa diftue as nji hije merziet e pezmit ka dhimë per ta e i mson e i qorton persrii e me amelcim.
O prind t’dashtun, qi po e merrni neper mend ket pasqyrë t’shelxyeshme t’kësaj Zemer, xeni me i rritë fmiit tuj me nji durim t’paperkulun, e veç kso mëndyret keni me ja pa dobiin mundit e kujdesit. O zotët e konaqeve e t’dugajve orvatnju mu ba zemergjanë me rrogtarë e shegerta per me pas t’maren n’t’gjitha punët.
Secilli do ta ken pa praa perpara syve ket pasqyrë t’hyjnueshme per me gjetë paqen e me i ndreqë deri sa asht n’kohë gabimet e veta.
Mendimi i Tretë
Kqyr ne mram qi tuj bjerrë durimin nder travajë, jo veç po punon keq, por edhe po ja shton vetvedit idhnimin e pezmin. Po e xaam, thotë Sh’Agostini, qi faji s’asht i joti, por i shoqit tand e ti je krejt i pafaj; ty t’perket me pas dhimë per ligshtii t’atij tjetrit, e mos me rritë menden tande, sepse nuk e ke at dorë vesit. A se di qi mos me t’pas ndihmue hiri i Zotit kishe muejt me dal edhe ti fajtuer? E me pas gabue ndokund a s’t’hjek zemra me ju dhimët tjeterkuj? Edhe se, shkon tu thanë ky shejt, ato faje per t’cillat merr pezm s’janë tash per tash n’ty, munden mu gjetë dikuer e ndoshta ke ra n’disa tjera ma t’randa, e si mundesh pra mu ankue e me u çue pesh?
Edhe ne u idhnosh a po t’praan e keqja qi t’mundon? Jo per t’vertetë, madje ka per tu ba ma e randë prej padurimit tand.
Sa ma mirë nder kto idhnime me shkue te Zemra e Jezu Krishtit e tu i kqyrë ato ferra qi e therrin gjith kah, me i thanë vedit: Ne e durosha me paqë njiket punë t’vshtiir, une po e hjek nji ferrë prej aso Zemret; por ne u idhnosha, une po ja nguli edhe nji tjeter ferrë ma t’gjatë.
Kurr mos kjoftë thanë, o Krisht, qi nji i perkushtueshmi i Yt t’punojn kaq mrapshtë me Ty; po t’premtoj me i baart me vullndet t’gjitha travajt. Deh! Po t’lutem, mos ma kurse ndimen e hirin Tand.
Urata
O e adhurueshmja Zemra e Shelbuesit tem, kroni i paqes e i gëzimit, qe perpara tejet nji zemer, qi s’ka kurr farë durimit e e kapë per herë idhnimi e deshprimi, e s’ka pushim si deti çue n’tallaz. T’binë nder mend, o Krisht, se ti dikuer me nji t’kqyrun t’vetun fashite deetin t’pshtjelluem, e i pshtove Apostujt prej t’mytunit. Prej asaj fugure silli, po t’lutem, syyt Tu edhe permbi mue e me nji herë kan mu daravit idhnimet e mija. Por per me kenë kjo paqë me qindresë, Ti m’ep pa ja da durimin nder t’gjitha provët e kësaj jete. Deri me sot po i pelqej t’tana e tu i bashkue me t’dhimtuna t’Zemers S’ate, po t’premtoj qi kam me i baart me vullndet e per hater Tand, pse Ti per mue i ke hjekë ma t’randa.
Qishtu kam me muejt me gëzue edhe n’ket jet at paqe t’vertetë, e cila asht porsi filli i asaj tjetres qi shpresoj me e gëzue pergjithmonë n’Parriz.
Lulja e Shpirtit
Sot per hater t’Zemers s’Jezu Krishtit baari me durim ato shok a shoqe qi t’bezdisin, e venja frenin gojës per mos me true e mos me nemë.
Ndollia
Mjeft ka me t’vjeftë per me kenë per her i durueshem nder t’gjitha kundershtimet, mos e harrosh kurr njiket msim, qi n’vegim Jezu Krishti i dha Sh’Gjeltrudes.
Tu ju duk i Lumi kësaj shejtneshë me nji ftyrë parrizit i foli qikto fjalë: tek asht çilë Zemra Jeme; merr prej saj sa hire t’ka ana e po t’ap lirimin me i falë kujë t’dojn hatri. Amelcimin e hiret e mija kryekput po ti lshoj nder duer tua. Shejtnesha, qi lutej tash sa ditë per nji njeri, xuer me plotnii prej asajë Zemer t’hyjnueshme disa hire e t’mira e i shprazi n’shpirt t’atij per t’cillin kishte pas lutë. Porsa i pat ky kto dhantiina t’gjitha ju ndrruene n’trishtime e n’t’vshtira t’mdhaja.
Sh’Gjeltruda kishte ra fort n’mendim e s’dite kurrsesi me i dhanë arsye ksaj punë. N’tjeter t’paam t’mrekullueshem ju diftue prep Krishti e ja kallxoj si kishte ndollë puna tu folë qishtu: Kur Une i fali ndokuj ndoj hir, ky punon n’at shpirt si t’jen ma per dobii t’tij. Gjinden disaa qi kan ma nevojë me kenë pa praa n’ket jetë nder travajë. Ksaj dorë t’krishtenve hiret e mija i binë mundime e kundershtime gjith faresh, por t’tana janë per t’mir e per shelbim t’tyne. Tash n’terrsii t’ktij shekullit s’munden me e njoftë ket vertetsii, por bukur mirë kan me e marrë vesht n’qiell, ku Zemra e Eme ka me lshue mbi ta kap ngushllime t’plotshme, sa n’shekull i paten kenë shtrue t’vshtiirave per hater Tem.