Jeta e Shën Luigj Gonzagës
Luigji, djali i madh i Ferdinand Gonzagës, Markez i Castigliones, lindi më 9 mars 1568. Fjalët e para që shqiptoi ishin emrat e shenjtë të Jezusit dhe Marisë. Kur ishte nëntë vjeç, ai bëri një betim për virgjëri të përjetshme dhe me një hir të veçantë u lirua përgjithmonë nga tundimet kundër pastërtisë.
Ai mori Kungimin e tij të parë nga duart e Shën Karl Borromeos. Në moshë të re ai vendosi të largohej nga bota dhe në një vegim u drejtua nga Zoja jonë e bekuar për t’u bashkuar me Shoqërinë e Jezusit. Nëna e shenjtit u gëzua kur mësoi vendosmërinë e tij për t’u bërë fetar, por babai i tij refuzoi pëlqimin e tij për tre vjet. Më në fund, Shën Luigji mori lejen për të hyrë në noviciatë më 25 nëntor 1585. Ai bëri betimet e tij pas dy vjetësh dhe kaloi kursin e zakonshëm të filozofisë dhe teologjisë.
Ai kishte zakon të thoshte se dyshonte nëse hiri pa pendesë do të vazhdonte të kundërshtonte natyrën time, e cila, kur nuk goditet dhe dënohet, priret gradualisht të kthehet në gjendjen e saj të vjetër, duke humbur zakonin e vuajtjes së fituar me mundin e viteve. “Unë jam një copë hekuri e shtrembër,” tha ai, “dhe kam ardhur në fe që të drejtohem nga çekiçi i mortifikimit dhe pendimit.”
Gjatë vitit të tij të fundit të teologjisë shpërtheu një grip i keq në Romë; Shenjti u ofrua për shërbimin e të sëmurëve dhe ai u pranua për detyrën e rrezikshme. Disa nga vëllezërit u kapën nga gripi dhe Luigji ishte një nga ata. Ai u çua në pikën e vdekjes, por u shërua, vetëm për të rënë në një grip të ngadaltë, i cili u largua pas tre muajsh. Ai vdiq, duke përsëritur Emrin e Shenjtë, pak pas mesnatës midis 20 dhe 21 qershorit, në ditën e oktavës së Corpus Christi.
Meditim —Kardinali Bellarmin, rrëfimtari i Shenjtit, dëshmoi se ai kurrë nuk e kishte ofenduar me mëkat mortor Hyjin. Megjithatë, ai e ndëshkoi ashpër trupin e tij, u ngrit natën për t’u lutur dhe derdhi shumë lot për mëkatet e tij. Lutuni që, pasi nuk kemi ndjekur pafajësinë e tij, të mund të imitojmë pendimin e tij.