Jeta e Shën Kamilit të Lellis
Vitet e hershme të Kamilusit nuk dhanë asnjë shenjë shenjtërie. Në moshën nëntëmbëdhjetë vjeçare, ai luftoi me të atin, një fisnik italian, kundër turqve, dhe pas katër vitesh të vështira ekspedite ushtarake për shkak të temperamentit të tij të dhunshëm, veseve të pamatura dhe pasionit të pandreqshëm për lojërat e fatit, u shkarkua si ushtar dhe u gjend në rrethana aq të vështira saqë u detyrua të punonte si punëtor në një manastir kapuçin që po ndërtohej atëherë.
Disa fjalë nga një frat kapuçin sollën konvertimin e tij dhe ai vendosi të bëhej fetar. Tri herë hyri në noviciatën e kapuçinëve, por çdo herë një plagë në këmbë e detyronte të largohej. Ai u shërua në Romë me trajtim mjekësor dhe atje zgjodhi Shën Filipin si rrëfimtar të tij, dhe hyri në spitalin e Shën Xhakomos, në të cilin me kohë u bë mbikëqyrës.
Pakujdesia e kapelanëve dhe infermierëve të paguar ndaj pacientëve që vuanin e frymëzoi atë për të themeluar një kongregatë për t’u shërbyer nevojave të tyre. Me këtë qëllim ai u shugurua meshtar dhe në 1586 komuniteti i tij i Shërbëtorëve të të Sëmurëve u konfirmua nga Papa. Dobia e tij u ndie shpejt, jo vetëm në spitale, por edhe në shtëpi private. I thirrur në çdo orë të ditës dhe natës, përkushtimi i Kamilit nuk u ftoh kurrë. Me butësi kujdesej për nevojat e pacientëve të tij. Qau, i ngushëlloi dhe u lut me ta. Ai e dinte mrekullisht gjendjen e shpirtrave të tyre; dhe Shën Filipi pa engjëjt duke i pëshpëritur dy Shërbëtorëve të të Sëmurëve që po ngushëllonin një person që po vdiste. Një ditë një i sëmurë i tha shenjtit: “O Atë, të lutem të më rregullosh shtratin? Është shumë e vështirë”. Kamili u përgjigj: “Zoti të faltë, o vëlla! Ti më lutesh! A nuk e di akoma se duhet të më urdhërosh, sepse unë jam shërbëtori dhe skllavi yt.”
“I lutem Zotit,” therriste ai, “që në orën e vdekjes sime një psherëtimë apo një bekim i këtyre krijesave të gjora mund të bjerë mbi mua!” Lutja e tij u dëgjua. Atij iu dhanë të njëjtat ngushëllime në orën e tij të fundit, të cilat aq shpesh i kishte siguruar për të tjerët. Në vitin 1614 ai vdiq duke shfrytëzuar plotësisht aftësitë e tij, pas dy javësh përgatitje shenjtore, ndërsa prifti po recitonte fjalët e ritualit, “Jezu Krishti tu shfaqtë me një fytyrë të butë dhe të gëzuar!”
Meditim – Shën Kamili i nderoi të sëmurët si shëmbëlltyra të gjalla të Krishtit dhe, duke u shërbyer atyre në këtë frymë, u pendua për mëkatet e rinisë së tij, bëri një jetë të çmuar në merita dhe nga një ushtar i dhunshëm dhe grindavec u bë një shenjtor i butë.