Jeta e Shën Xheralmo Emilianit
Shën Xheralmo Emiliani ishte pjesëtar i një prej familjeve fisnike të Venedikut dhe, si shumë shenjtorë të tjerë, në fillimet e jetës ishte ushtar. Ai u emërua guvernator i një kështjelle midis maleve të Trevisos, dhe ndërsa mbronte me guxim postin e tij, u burgos nga armiku.
Në mjerimin e birucës së tij, ai thirri Nënën e Zotit dhe i premtoi, nëse ajo do ta lironte, të bënte një jetë të re dhe më të mirë. Zoja jonë u shfaq, ia theu prangat dhe e udhëhoqi mes armiqve të tij. Në Treviso ai vari zinxhirët e tij në altarin e saj, iu përkushtua shërbimit të saj dhe kur arriti në shtëpinë e tij në Venecia iu përkushtua një jete aktive bamirësie.
Dashuria e tij e veçantë ishte për fëmijët jetimë të shkretë, të cilët në kohët e murtajës dhe të urisë i gjente duke endur rrugëve. Ai i mori në shtëpi, i veshi dhe i ushqeu dhe u mësoi të vërtetat e krishtera. Nga Venecia ai kaloi në Padova dhe Verona dhe në pak vite kishte themeluar jetimore nëpër Italinë Veriore. Disa klerikë dhe laikë të devotshëm, të cilët kishin qenë bashkëpunëtorë të tij, caktuan vendbanimin e tyre në një nga këto institucione dhe iu përkushtuan çështjes së arsimit. Shenjtori hartoi për ta një rregull jete dhe kështu u themelua Kongregata, e cila ekziston ende, e Klerikëve të Zakonshëm të Somascha. Shën Xheralmo vdiq më 8 shkurt 1537, nga një sëmundje që e kishte zënë duke vizituar të sëmurët.
Meditim — Le të mësojmë nga Shën Xheralmo që të veprojmë në favor të qindra fëmijëve, shpirtrave e të cilëve po humbasin rreth nesh nga mungesa e dikujt për t’u treguar atyre rrugën për në parajsë.