Gjetja e Relikeve të Shën Shtjefnit
Festa e dytë për nder të protodëshmorit të shenjtë Shën Shtjefnit u vendos nga Kisha me rastin e zbulimit të eshtrave të tij të çmuar. Trupi i tij qëndronte i fshehur për një kohë të gjatë, nën rrënojat e një varri të vjetër, në një vend njëzet milje larg Jeruzalemit, të quajtur Kafargamala, ku qëndronte një kishë ku shërbente një prift i nderuar i quajtur Lucian.
Në vitin 415, të premten, më 3 dhjetor, rreth orës nëntë të darkës, Lucian po flinte në shtratin e tij në pagëzimore, ku zakonisht shtrihej për të ruajtur enët e shenjta të kishës. Duke qenë gjysmë zgjuar, ai pa një plak të gjatë, të hijshëm, me një pamje të nderuar, i cili iu afrua dhe, duke e thirrur tri herë me emrin e tij, e urdhëroi të shkonte në Jerusalem dhe t’i thoshte ipeshkvit Gjon të vinte dhe të hapte varret në të cilat eshtrat e tij dhe ata të disa shërbëtorëve të tjerë të Krishtit shtriheshin, që nëpërmjet tyre Hyji të mund t’u hapte shumë njerëzve portat e mëshirës së Tij.
Ky vizion u përsërit dy herë. Pas herës së dytë, Luciani shkoi në Jeruzalem dhe ia shtroi të gjithë çështjen ipeshkvit Gjon, i cili e urdhëroi të shkonte dhe të kërkonte reliket, të cilat, përfundoi ipeshkvi, do të gjendeshin nën një grumbull gurësh të vegjël që shtriheshin në një fushë pranë kishës së tij. Gjatë gërmimit të tokës aty, u gjetën tre arkivole. Luciani dërgoi menjëherë njoftim për ipeshkvin që të shkonte. Ai ishte atëherë në Këshillin e Diospolit dhe, duke marrë me vete Eutonius, ipeshkvi i Sebastes, dhe Eleutherius, ipeshkvi Xherikos, shkoi te vendi.
Me hapjen e arkivolit të Shën Shtjefnit, toka u drodh dhe nga arkivoli doli një erë aq e këndshme sa askush nuk kishte nuhatur ndonjëherë diçka të tillë. Kishte një turmë të madhe njerëzish të mbledhur në atë vend, mes të cilëve kishte shumë persona të prekur nga sëmundje të ndryshme, nga të cilët shtatëdhjetë e tre u shëruan në vend. Ata i puthën reliket e shenjta dhe më pas i mbyllën. Ipeshkvi pranoi të linte një pjesë të vogël të tyre në Kafargamala; pjesa tjetër u transportua në arkivol me këngë psalmesh dhe himnesh, në Kishën e Sionit në Jerusalem.
Transportimi u krye më 26 dhjetor, ditë në të cilën Kisha që atëherë ka nderuar martirizimin e Shën Shtjefnit, duke përkujtuar zbulimin e eshtrave të tij më 3 gusht, ndoshta për shkak të kushtimit të ndonjë kishe për nder të tij.
Meditim – Shën Austini, duke folur për mrekullitë e Shën Shtjefnit, i drejtohet kopesë së tij kështu: “Le të dëshirojmë aq shumë të marrim bekime të përkohshme me ndërmjetësimin e tij, që të mund të meritojmë, duke imituar atë, ato që janë të përjetshme.”