Virusi i Rrenës
Epoka revolucionare e inauguruar zyrtarisht para dy shekujsh, ka futur në jetën publike mbretërimin e zakonshëm të rrenës, të dredhisë, të ambiguitetit, të manipulimit. « Kriza shëndetësore » ndërkombëtare, lëvizja « indigjeniste » tregojnë infektimin e frikshëm të këtij virusi që shpërndahet nga autoritetet publike, të ndihmuar nga pushteti mediatik, për të mashtruar mendjet. Zërat e autorizuar dhe të guximshëm që çohen për të denoncuar mashtrimin, nuk ushtrojnë në fakt asnjë ndikimin vendimtar. Të nështruar matrakazhit pandalim të mediave, popujt e sotshëm arrijnë deri në humbjen e logjikës dhe e ulin kokën nën një zgjedhë të rëndë. Nën cilën zgjedhë, përveç nën atë të « babait të rrenës » (Gjn. 8, 44) ? Djalli duket se po mban sot pushtetin për të prirë popujt në skllavërim, duke manipuluar mendjet.
Rrena e prish njeriun deri në aftësinë e tij më të lartë dhe më fisnike, në inteligjencën e tij, ai e perverson qënien e tij thellësisht, sepse njeriu e drejton sjelljen e tij sipas gjykimit të mendjes së tij. Kur dituria është e falsifikuar nga parime të gabuara, krejt morali gjendet i rrënuar. Por rrena plagos gjithashtu edhe jetën shoqërore.
Njerëzit, shpjegon Shën Tomë Akuini, nuk mund të jetonin sëbashku nëse nuk do të kishin besim reciprok, domethënë nëse nuk do të tregonin të vërtetën. (I, 109, 3 ad 1um)
Duke rrënuar besimin reciprok te njëri-tjetri, rrena rëndon individualizmin ose mbylljen në vetëvete, gjë që gërryen Perëndimin sot. Duke qënë i mashtruar gjithmonë, njeriu përfundon duke mos i zënë besë asgjëje.
Si t’i shpëtojmë rrjetës së madhe të rrenës ? Duke përqafuar palëkundshmërisht të vërtetën. Kjo fillon me njohjen e Hyjit, nëpërmjet Zotit tonë Jezu Krishtit i cili është « Udha, e Vërteta dhe Jeta » (Gjn. 14, 6). Dituria e Hyjit, ajo e katekizmit, por edhe ajo që mësohet në lutjen intime, imunizon mendjen kundër gabimit, kundër rrenës. Është e rëndësishme që të ushqejmë mendjen dhe sensibilitetin me artin dhe letërsinë, kulturën e krishterë. Ajo nuk na ofrohet spontanisht; të bëjmë disa përpjekje për ta kërkuar, për ta zbuluar, duke u ruajtur njëkohësisht nga ndotja e anti-kulturës moderne, një gjë që është e pamundur pa vetëmohim, pa një shkëputje me botën dhe parimet e saj. Të mbyllim veshët. Nuk bëhet bisedë me një rrenacak, nuk mund të dëgjohet. Të vendosim në mendjen tonë qetësinë, heshtjen e nevojshme për jetën shpirtërore dhe reflektimin intelektual. Ai që ia ofron mendjen e vet çdo javë, infektimit të qindra mesazhve, e-maileve, vidjove, faqeve interneti apo informacioneve false, nuk do t’i shpëtojë gjatë këtij virusi rrene…
Nuk mjafton të « mbajmë maska » : i krishteri është « kripa e tokës, drita e botës » (Mt. 5, 13 – 14). Është detyrë, por edhe një nga gëzimet më të mëdha të njeriut që të mbushet me të vërtetëm dhe ta përhapë atë vaksinë kundër virusit të rrenës.
