Shndërrimi i Krishtit në malin Tabor
Shëlbuesi ynë hyjnor, duke qenë në Galile rreth një vit përpara mundimit të Tij të shenjtë, mori me vete Shën Pjetrin dhe dy djemtë e Zebedeut, Shën Jakobin dhe Gjonin dhe i çoi në një mal të vetmuar.
Tradita na siguron se ky ishte mali Tabor, i cili është jashtëzakonisht i lartë dhe i bukur, dhe që në lashtësi ishte i mbuluar me pemë dhe shkurre të gjelbra dhe ishte shumë frytdhënës. Ai shtrihet në një fushë të gjerë në mes të Galilesë. Ky ishte vendi në të cilin njeriu-Hyj u shfaq në lavdinë e Tij.
Ndërsa Jezusi lutej, Ai shfaqi atë lavdi që e privoi gjithmonë për shkak të përulësisë së Tij të shenjtë duke shpërndarë një rreze mbi gjithë trupin e Tij. Fytyra e tij u ndryshua dhe shkëlqeu si dielli, dhe rrobat e tij u bënë të bardha si bora. Moisiu dhe Elia u panë nga tre apostujt në shoqërinë e Tij në këtë rast dhe u dëgjuan duke biseduar me Të për vdekjen që do të vuante në Jerusalem.
Të tre apostujt u kënaqën mrekullisht me këtë vegim të lavdishëm dhe Shën Pjetri i thirri Krishtit: “Zot, është mirë që jemi këtu. Le të bëjmë tre tenda: një për ty, një për Moisiun dhe një për Elian.” Ndërsa Shën Pjetri po fliste, papritur erdhi një re e shndritshme nga qielli, një emblemë e pranisë së madhëstisë së Hyjit dhe nga kjo re u dëgjua një zë që tha: “Ky është Biri im i dashur me të cilin jam i kënaqur; dëgjojeni Atë” Apostujt që ishin të pranishëm, kur dëgjuan këtë zë, u kapën nga një frikë e papritur dhe ranë përtokë; por Jezusi shkoi drejt tyre, i preku dhe i urdhëroi të ngriheshin. Ata e bënë këtë menjëherë dhe nuk panë askënd përveç Jezusit që qëndronte në gjendjen e tij të zakonshme. Ky vizion ndodhi natën.
Ndërsa zbritën nga mali herët në mëngjes, Jezusi i urdhëroi të mos i tregonin askujt atë që kishin parë derisa Ai të ringjallej prej së vdekuri.
Meditim – Nga soditja e këtij misteri të lavdishëm ne duhet të krijojmë një ide të vërtetë të lumturisë së ardhshme; nëse kjo na zotëron një herë shpirtrat tanë, nuk do të na duket asgjë ndonjë vështirësi apo mundim që mund të hasim këtu, por do t’i konsiderojmë me indiferencë të madhe të gjitha të mirat dhe të këqijat e kësaj jete, me kusht që të mundemi veçse të sigurojmë pjesën tonë në mbretërinë e lavdisë së Hyjit.