Jeta e Shën Tiburtit & Suzanës
Agrest Kromati ishte zëvënës i prefektit të Romës dhe kishte dënuar disa martirë gjatë mbretërimit të Karinit; dhe në vitet e para të Dioklecianit, Shën Trankuili, duke u sjellë para tij, e siguroi atë se, pasi ishte prekur nga artriti, ai ishte shëruar plotësisht me anë të pagëzimit. Kromati kishte të njëjtën sëmundje dhe i bindur nga kjo mrekulli e së vërtetës së Ungjillit, kërkoi për një prift dhe, duke marrë Sakramentin e Pagëzimit, u çlirua nga ajo dobësi trupore.
Djali i Kromatit, Tiburti, u shugurua nëndhjak dhe më pas u tradhtua te persekutorët, u dënua me shumë mundime dhe më në fund iu pre koka në rrugën Lavicane, tre milje larg Romës, ku më pas u ndërtua një kishë. Babai i tij, Kromati, duke u tërhequr në fshat, jetoi atje i fshehur, në praktikën e zjarrtë të të gjitha virtyteve të krishtera.
Shën Suzana lindi fisnikërisht në Romë dhe thuhet se ka qenë mbesa e Papa Kajusit. Pasi bëri një betim virgjërie, ajo refuzoi të martohej, për këtë arsye u fajësua si e krishterë dhe vuajti me qëndrueshmëri heroike një martirizim mizor. Shën Suzana vuajti në fillim të mbretërimit të Dioklecianit, rreth vitit 295.
Meditim — Vuajtjet ishin për dëshmorët mëshira më e shquar, hiret më të jashtëzakonshme dhe burimet e kurorave dhe lavdisë më të madhe. Të gjitha fatkeqësitë që dërgon Zoti janë në të njëjtën mënyrë mëshirat dhe bekimet më të mëdha; ato janë talentet më të çmuara që duhen përmirësuar nga ne për rritjen e dashurisë sonë për Zotin dhe ushtrimin e virtyteve më heroike të vetëmohimit, durimit, përulësisë, dorëheqjes dhe pendimit.