Jeta e Shën Agustinit
Shën Agustini është një nga mësuesit më të mëdhenj të Kishës.
I lindur në vitin 354 në Tagaste, sot Souk Ahras në Algjeri, ai u bë profesor i gramatikës dhe retorikës pas studimeve në Kartagjenë. Për njëfarë kohe, ai ndoqi sektin manikeas dhe jetoi në çrregullim moral.
Ai u bë profesor në Romë dhe Milano, ku u konvertua, falë lutjeve të nënës së tij, Shën Monikës. Ipeshkvi i Milanos, Shën Ambrozi, predikimet e të cilit i ndoqi me ngulm, e pagëzoi natën e Pashkëve.
I pagëzuar në moshën tridhjetë e tre vjeçare, ai u bë prift pesë vjet më vonë, pastaj në 395 ipeshkëv i Hipos, sot Annaba, Algjeri. Ai luftoi herezinë donatiste, pastaj manikeasit dhe pelagjët, duke dhënë shembullin e një jete të shenjtë, modeste dhe të edukuar.
Shkrimet e tij – Rrëfimet (397), Mbi Trininë (416), Qyteti i Zotit (426) – njohuritë e tij të pafundme, predikimet e tij dhe traktatet e tij mbi Shkrimet e Shenjta, mbi vullnetin e lirë, hirin ose fenë e vërtetë, fitoi famë universale. Vdiq më 28 gusht 430 në Hipo, atëherë i rrethuar nga vandalët, pas tridhjetë e gjashtë vjetësh si ipeshkëv.
Trupi i tij prehet në Pavia, Itali, në bazilikën e San Pietro në Ciel d’Oro (Shën Pjetri në Qiellin e Artë), pasi Liutprand, mbreti i Lombardëve, e kishte instaluar atje rreth vitit 720. Mësues i hirit, Shën Agustini u shpall shenjt nga Papa Bonifaci VIII.