Nana e Dhimbshme
Shtatë Dhimbët e Zojës Mri
Shtatë Dhimbët e Zojës Mri
Sot (15 shtator) është festa e Zojës së Shtatë Dhimbjeve, duke iu referuar këtyre ngjarjeve në jetën e Mbretëreshës së Dëshmorëve:
1. Profecia e Shën Simeonit: një shpatë do të shpojë zemrën tënde.
2. Largimi për në Egjipt.
3. Humbja e Fëmijës Jezus në Jerusalem.
4. Maria takon djalin e saj ndërsa mbante kryqin.
5. Dëshmia e kryqëzimit të Jezusit.
6. Zbritja e Jezusit nga Kryqi.
7. Vënia e Krishtit në varr.
Shën Alberti i Madh tha: “Ashtu siç jemi nën një detyrim të madh ndaj Jezusit për mundimin e Tij për dashurinë tonë, po ashtu jemi nën detyrim të madh ndaj Marisë për martirizimin që ajo pësoi vullnetarisht për shpëtimin tonë në vdekjen e Birit të saj.“ Ai tha se “vuajti vullnetarisht” pasi iu zbulua Shën Brixhetit nga Shën Anjeza, “Nëna jonë e mëshirshme dhe e dhembshur ishte e gatshme të duronte çdo mundim për të shpëtuar shpirtrat e njerëzve”.
Kaq shumë dashuri ka Nëna jonë Qiellore për ne, saqë ajo meriton mirënjohjen tonë dhe kjo mirënjohje duhet të tregohet së paku duke medituar dhe ngushëlluar për të në dhimbjet e saj. Por ajo iu ankua Shën Brixhetit se shumë pak veprojnë kështu dhe se pjesa më e madhe e botës jeton duke i harruar ata: “Unë shikoj përreth të gjithë ata që janë në tokë, për të parë nëse rastësisht ka ndonjë që i vjen keq për Mua dhe mediton mbi Dhimbjet e Mia; dhe konstatoj se ka shumë pak. Prandaj, bija ime, edhe pse shumë e kanë harruar, të paktën ti mos më harro. Meditoni për dhimbjet e Mia dhe merrni pjesë në pikëllimin Tim, aq sa mundeni.”
Zoti ynë Jezu Krisht i tha të Bekuarës Veronika Binasko: “Bija ime, lotët e derdhur për Mundimin Tim janë të dashur për mua; por ashtu si e doja nënën time Mari me një dashuri të pamasë, meditimi mbi mundimet që ajo duroi në vdekjen Time është edhe më i këndshëm për mua.” Prandaj hiret e premtuara nga Jezusi për ata që janë të përkushtuar ndaj dhimbjeve të Marisë janë shumë të mëdha.
Ah, sa valët e lotve i dirgjen
Ç’dhimbë misore e deperton
Nsa e mjerume Nana Virgjen
Shkapë prej cungut t’vrashtë kundron
Atë djalë t’vet hyjnuer n’gjak ri,
Pa i shenj jete ngrykë saj shtri
Atë ftyrë t’kandshme, atë parsem t’terun
Bashkë me atë zemer n’heshtë para t’pershkueme
Atë dorë t’djathtë me heker t’therun
Edhe t’shmakten n’kryq t’gozhdueme
Kambët e tija ba krejt plagë
E trishtueme, n’vajë ia lagë
Njiqind herë e njimijë herë
I shterngon, i rrokë me rend
Krahë; krahnuer kjo Nanë e mjerë
N’permallim tue thekë gjithkend
Fija e jetës ksaj gati i shkimet
Shkrihet krejt nder puthje dhimbet
Deh, nanë virgjen, t’lypim hir
Per lotë tu, qi xuer dashtnija
E per dekë me aq kob t’tand bir
Si per purpur t’varrve t’tija
Ketë dhimbë t’ashper t’zemres sate
N’zemra tona kthellë hukate
Me ma t’nalten atë butsi
Varrët e Krishtit, birit tyt
E shtatë dhimbët e Virgjnes Mri
Ban t’kujtojm perherë me fryt
Lutje t’bajm t’na sjellin pshtimin
Lotët e derdhun t’Nanës hyjnore
Qi i qet n’punë per t’shtue shperblimin
Per mungesët e botës fajtore
T’sjellë kujtimi i idhtë mbi dekë
E i pesë varrve t’Fjalës s’mishnueme
Si edhe dhimbat prej Nanës hjekë
Per ne t’gjithë mbretninë e amshueme
At Benedikt Dema O.F.M – Himnografia Liturgjike