Sancta Maria, Mater Dei,
ora pro nobis peccatoribus

Çfarë është Dita e Gjithë Shpirtrave?

Është dita e caktuar nga Kisha Katolike për përkujtimin e veçantë të të gjithë atyre shpirtrave që janë larguar nga kjo jetë në hirin dhe miqësinë e Zotit, për të cilët lutemi që së shpejti të lirohen nga Zoti prej burgut të Purgatorit. .

Çfarë është Purgatori?

Purgatori është një gjendje e mesme e shpirtrave, që vuajnë për një kohë të caktuar për shkak të mëkateve të tyre. Shën Pali u shkruan Korintasve: E zjarri do ta provojë cilësinë e veprës të secilit. Ai, vepra e të cilit do të qëndrojë, do të marrë shpërblimin. Po iu dogj vepra ndokujt, ai do të pësojë dëm; njëmend do të shëlbohet, por si ai që shpëton nëpër zjarr. (I Korin. 3:13-15.) “Dhe kur Shën Pali,” thotë Shën Ambrozi (Serm. 20. në Ps. 118) “thotë, por si ai që shpëton nëpër zjarr, ai tregon se një njeri i tillë bëhet me të vërtetë i lumtur, pasi ka vuajtur dënimin e zjarrit, por jo, si të ligjtë, të torturuar në pafundësi në zjarrin e përjetshëm”. Fjalët e Shën Palit, pra, mund të kuptohen vetëm duke iu referuar zjarrit të pastrimit, siç i ka shpjeguar gjithmonë Kisha e pagabueshme.

A kanë të drejtë heretikët kur mohojnë se ekziston një vend i tillë pastrimi si Purgatori?

Në asnjë mënyrë, sepse me një mohim të tillë, ata kundërshtojnë Shkrimet e Shenjta, traditën dhe arsyen. Shkrimet e Shenjta mësojnë se ekziston një Purgator: tregohet në Librin e Dytë të Makabenjve, se Juda Makabe dërgoi 12,000 monedha argjendi në Jerusalem, për t’u përdorur në tempull, për të marrë lutje për ata që ranë në betejë, sepse ai besonte se ishte një vepër e mirë dhe e dobishme të lutesh për të vdekurit, që ata të mund të çliroheshin nga mëkatet e tyre.

Por për cilin të vdekur të lutemi? Ata në Parajsë nuk kërkojnë lutjet tona; për ata që janë në Ferr nuk kanë dobi; atëherë duhet të lutemi për ata që janë në vendin e pastrimit. Krishti flet për një burg në jetën e ardhshme, nga i cili askush nuk del derisa të ketë paguar edhe monedhën e fundit. (Mat. 5:25, 26) Ky burg nuk mund të jetë Ferri, sepse nga Ferri nuk ka kurrë çlirim; atëherë duhet të jetë një vend pastrimi. Përsëri Krishti flet për mëkatin që nuk do të falet as në këtë botë, as në botën tjetër, (Mat. 12:32) nga ku rrjedh se ka një falje të disa mëkateve në botën tjetër; por kjo nuk mund të jetë as në Parajsë e as në Ferr, por rrjedhimisht në Purgator. Siç thotë Këshilli i Trentit, (Ses. 6, c. 30.) Kisha ka mësuar gjithmonë, sipas traditës së vjetër të Etërve, në të gjitha Koncilet e saj, se ekziston një Purgator dhe çdo shekull jep prova të besimit të vazhdueshëm të të gjithë të krishterëve të vërtetë në një Purgator. Tertuliani (160 pas Krishtit) shkruan se të krishterët e hershëm mbanin një përkujtim vjetor të besimtarëve të larguar nga kjo jetë.

Së fundi, arsyeja e paverbëruar e njeriut duhet të pranojë një Purgator; sepse sa prej tyre largohen nga kjo tokë përpara se të kenë kryer punën e madhe të pastrimit të tyre? Ata nuk mund të hyjnë në parajsë, sepse Shën Gjoni na thotë: Nuk do të hyjë në të asgjë e ndotur. (Apok. 21:27) Ndarja e shpirtit nga trupi nuk e bën automatikisht atë të pastër, megjithatë Perëndia nuk mund ta refuzojë atë siç refuzon shpirtin e mëkatarit të ngurtësuar në Ferr; atëherë duhet të ketë një vend të mesëm, një purgator, ku ata që janë larguar pa njollë, duhet të pastrohen. Shihni se si doktrina e Kishës, arsyeja dhe Shkrimet e Shenjta pajtohen të gjitha dhe mos e lini veten të largoheni nga argumente të rreme nga ata që jo vetëm nuk besojnë në asnjë Purgator, por as në Ferr, në mënyrë që ata të mëkatojnë sa më shumë.

Për sa kohë duhet të vuajmë në Purgator?

Lidhur me këtë, Kisha nuk ka marrë asnjë vendim, megjithëse është shkruar shumë nga Etërit e Kishës për këtë temë. Në lidhje me ashpërsinë e dënimit në purgator, Shën Agustini shkruan: “Ky zjarr është më i dhimbshëm se çdo zjarr që mund të vuajë njeriu në këtë jetë”. Kjo duhet të na nxitë për shenjtërim dhe pendesë të vazhdueshme, në mënyrë që të mund t’i shpëtojmë gjykimit të frikshëm të Perëndisë.

Si mund t’i ndihmojmë shpirtrat që vuajnë në Purgator?

Shën Agustini shkruan: “Nuk ka dyshim se ne mund t’i ndihmojmë shpirtrat e të vdekurve me lutjet e Kishës, me Flijimin e Shenjtë të Meshës dhe me lëmoshë që ofrojmë për ta”. Kisha gjithmonë ka mësuar se lutjet për besimtarët e larguar nga kjo jetë janë të dobishme dhe të mira, dhe ajo gjithmonë ka ofruar mesha për ta.

Për cilët shpirtra duhet të lutemi?

Ne, veçanërisht në këtë ditë, duhet të bëjmë lutje dhe vepra të mira për të gjithë besimtarët e larguar nga kjo jetë, por veçanërisht për prindërit, farefisin, miqtë dhe dashamirësit tanë; për ata që janë më të pranueshëm për Zotin; për ata që kanë vuajtur më gjatë, ose që kanë edhe shumë vuajtje për të kaluar; për ata që mundohen më së shumti; për ata që janë më të braktisurit; për ata që vuajnë për fajin tonë; për ata që shpresojnë në lutjet tona; për ata që gjatë jetës na kanë lënduar, ose janë lënduar nga ne; dhe për vëllezërit tanë shpirtërorë.