Jeta e Shën Albertit
Alberti i Madh lindi rreth vitit 1206 në Lauingen, Bavari. Pas një edukimi të përsosur në fëmijëri, ai shkoi për të studiuar Drejtësi në Padova, atje u takua me të bekuarin Giordano, Mjeshtër i Përgjithshëm i Fretërve Predikues dhe nxitjet e tij e shtynë të hynte në familjen Domenikane. Ai u shqua menjëherë për përkushtimin e tij të butë dhe fisnik ndaj Virgjëreshës Mari dhe për besnikërinë e tij në zbatimin monastik. I dërguar në Këln për të përfunduar studimet, ai e sfidoi veten aq shumë sa dukej se kishte depërtuar në shkenca më mirë se të gjithë bashkëkohësit e tij.
I gjykuar i aftë për të mësuar, ai u emërua pedagog në Hildesheim, Freiburg, Regensburg, Strasburg dhe më në fund në Paris, ku shpjegoi marrëveshjen që ekziston midis besimit dhe arsyes, midis shkencave pagane dhe të shenjta… Më i shquari nga dishepujt e tij ishte Shën Tomë Akuini, i cili më vonë e pasoi atë në Sorbonë.
Pas kthimit në Këln, për të drejtuar studimet e përgjithshme të Urdhrit, ai u emërua Provincial i Gjermanisë dhe më pas ipeshkëv i Regensburgut. Ai punoi shumë për kopenë e tij, duke ruajtur thjeshtësinë e jetës së besimtarëve, por pas dy vjetësh qeverisje ipeshkvnore, ai dha dorëheqjen në vitin 1263. Më pas iu përkushtua predikimit, ndërhyri për të qetësuar princat dhe ipeshkvinjtë, mori pjesë në Këshillin e Lionit dhe vdiq në 1280. Me dekret të 16 dhjetorit 1931, Papa Piu XI e regjistroi atë në numrin e shenjtorëve dhe e shpalli Mësues të Kishës universale.
“Autor i tridhjetë e tetë librave, ai u festua aq shumë gjatë jetës së tij, saqë kolegët e tij, duke përfshirë Roger Bacon, filluan t’i shtonin emrit të tij titullin “Magnus” (I madhi). Ndonëse ai konsiderohet si një nga teologët gjigant të mesjetës, ai gjithashtu vendosi shpesh pretendimet e bëra për natyrën nga Aristoteli dhe filozofë të tjerë klasikë grekë në teste empirike dhe duke e bërë këtë u bë “ndoshta botanisti më i mirë i të gjithë Mesjetës”. Studimet e tij biologjike nuk ishin vetëm vëzhguese, por edhe eksperimentale. Alberti dha një kontribut të rëndësishëm në shumë fusha të tjera, duke përfshirë gjeografinë, astronominë dhe kiminë – prandaj kolegët e tij i dhanë atij titullin “Doctor Universalis”. Ndoshta kontributi i tij më i rëndësishëm ishte frymëzimi i kolegëve dhe studentëve të tij që jo thjesht të pranonin diturinë klasike, por të sfidonin mençurinë e marrë dhe të synonin vëzhgime të besueshme.” (Rodney Stark, Bearning False Witness)
Shën Alberti i Madh ishte i bindur se i gjithë krijimi fliste për Zotin dhe se edhe pjesa më e vogël e njohurive shkencore na tregonte diçka për Të. Ai thonte: Përveç Biblës, Perëndia na ka dhënë librin e krijimit duke zbuluar diçka nga urtësia dhe fuqia e Tij.