Jeta e Shën Gregorit
Shën Gregori lindi në Pontus, nga prindër paganë. Në Palestinë, rreth vitit 231, ai studioi filozofinë nën drejtimin e të madhit Origjen, i cili e udhëhoqi atë nga kërkimi i mençurisë njerëzore te Krishti, i Cili është Mençuria e Perëndisë.
Jo shumë kohë më vonë, ai u bë ipeshkëv i Neo Çezaresë. Ndërsa rrinte zgjuar një natë, një plak hyri në dhomën e tij dhe i tregoi me gisht një zonjë me bukuri mbinjerëzore dhe rrezatuese me dritë qiellore. Ky plak ishte Shën Gjon Ungjilltari dhe zonja i tha që t’i jepte Gregorit udhëzimin që dëshironte. Më pas ai i dha Shën Gregorit një kredo, e cili përmbante në të gjithë plotësinë e saj doktrinën e Trinisë. Shën Grigori e ruajti, drejtoi të gjithë predikimet e tij drejt saj dhe ua dorëzoi pasardhësve të tij.
I fortë në këtë besim, ai nënshtroi djajtë; ai parashikoi të ardhmen. Me anë të fjalës së tij një shkëmb u zhvendos nga vendi i tij, një lumë ndryshoi rrjedhën e tij, një liqen u tha.
Ai e konvertoi dioqezën e tij dhe forcoi ata që ishin nën persekutim. Ai mposhti një herezi në rritje; dhe, kur ai u largua, kjo kredo e ruajti grigjën e tij nga murtaja Ariane.
Shën Gregori vdiq në vitin 270.
Reflektim — Përkushtimi ndaj Nënës së Shenjtë të Zotit është mbrojtja e sigurt e besimit në Birin e saj Hyjnor. Sa herë që e thërrasim atë, ne ripërtërijmë besimin tonë në Zotin e Mishëruar; ne e mposhtim mëkatin dhe mosbesimin e prindërve tanë të parë; ne marrim pjesën tonë me të që u bekua sepse besoi.