Zoja Guadalupe
“Në qiell u duk një shenjë e madhërueshme: një Grua e veshur me diell, me hënë nën këmbë, në kokë kezën me dymbëdhejtë yje! Dhe Ajo lindi një Djalosh – që do të sundojë të gjithë popujt me skeptër hekuri.” Apokalipsi 12
Në shekullin 16, rebelimi protestant kishte shkaktuar një poterë të tmerrshme në Europë duke rrëmbyer miliona shpirtra nga Kisha Katolike. Në të njëjtën kohë, gjatë viteve 1530, rreth 10,000,000 shpirtra ishin fituar nga Kisha. Si shpjegohet?
Kjo është historia e një ndër ngjarjeve më të rëndësishme të kontinentit Amerikan – ajo e shfaqjes së Zojës Guadalupe (Coatlaxopeuh – Ajo që shtyp gjarprin – në këtë rast një idhudh aztek).
Më 9 dhjetor 1531, në Meksikë, Zoja iu shfaq Juan Diegos, një indiani të varfër aztek, i cili sapo ishte konvertuar në besimin katolik. Ajo i tregoi kush ishte dhe i kërkoi të shkonte te ipeshkvi e t’i kërkonte të ndërtonte një Kishë ku ajo tha: “Unë do të tregoj dhe do të ofroj gjithë dashurinë time, dhembshurinë time, ndihmën time dhe mbrojtjen time për popullin tim”. Juan Diego bëri siç kërkoi ajo, por ipeshkvi kërkoi një shenjë se ky mesazh ishte vërtet nga Zoja. Maria e pranoi kërkesën e tij.
Më 12 dhjetor, ajo i tregoi Juanit se ku ishin trëndafilat më të bukur kastilian dhe i tha t’i mblidhte. Ishte një mrekulli që trëndafilat ishin aty dhe në lulëzim, sepse kishte ngrica në tokë, dhe toka ishte një vend jopjellor ku rriteshin vetëm kaktus dhe gjemba. Pasi i mblodhi, ajo ndihmoi t’i sistemonte në pëlhurë dhe i tha t’ia tregonte ipeshkvit. Kur i solli ato te ipeshkvi, ai u mahnit me trëndafilat, por u mahnit edhe më shumë nga ajo që filloi të ndodhte me pëlhurën e Juan Diego-s.
Pikërisht para syve të tyre, imazhi i Zojës filloi të formohej në pëlhurë. Imazhi i Marisë ishte shumë i bukur dhe ipeshkvi ra në gjunjë. Ai e ndërtoi kishën sipas kërkesës së saj. Pëlhura është ende e padëmtuar pas 470 vjetësh, edhe pse ajo lloj pëlhure zakonisht prishet pas disa dekadash. Ngjyrat nuk janë zbehur dhe nuk ka shenja se dikush e pa pikturuar. Ajo ka qenë e ekspozuar në Bazilikën e Zojës Guadalupe për gjithë këtë kohë.
Mënyra në të cilën Zoja u shfaq në pëlhurë ishte shumë domethënëse për indianët Aztec. Ajo ishte veshur në një mënyrë që ata ta kuptonin se kush ishte. Ajo ishte e veshur me rroba mbretërore që tregonin se ajo ishte shumë e rëndësishme, ndoshta një mbretëreshë. Ajo gjithashtu kishte simbolin e kryqit në qafë, i cili ishte i njëjti simbol që spanjollët kishin në anijet e tyre dhe në kishat që ndërtonin. Ajo kishte një brez të lidhur rreth belit që do të thoshte se ishte shtatzënë, sepse kështu visheshin gratë azteke kur ishin shtatzënë. Dhe mbi fustanin e saj të bukur ishin lloj-lloj dizajnesh dhe lulesh. Por kishte një lule në fustanin e saj që ishte shumë domethënëse. Kishte vetëm katër petale. Për Aztekët, lulja me katër petale ishte simboli i Zotit të vërtetë, Zotit mbi të gjithë perënditë. Kjo lule ndodhej në barkun e saj, pikërisht mbi vendin ku Jezusi po rritej brenda saj. Aztekët e kuptuan menjëherë se kjo ishte nëna e Zotit të vërtetë!
Më 26 Dhjetor, 1531, gjatë festimeve që po bëheshin me rastin e ndërtimit të kapelës që Zoja kishte kërkuar, një indian vdiq aksidentalisht nga një shigjetë. Ai u soll para imazhit të Zojës, dhe pasi i hoqën shigjetën nga fyti, ai u ringjall dhe u shërua plotësisht.
Kjo paraqitje e Zojës Guadalupe ishte shumë e rëndësishme për historinë e kontinentit Amerikan. Indianët Aztek dhe spanjollët ishin në prag të luftës. Kultura dhe feja e indianëve aztek ishin shumë të ndryshme nga spanjollët. Ata adhuronin perëndi, të cilëve u ofronin flijime njerëzore, duke sakrifikuar shpesh 50.000 njerëz në vit. Spanjollët, të cilët ishin katolikë, natyrshëm ishin të neveritur nga kjo. Nëse do të kishte ndodhur një luftë, do të kishte qenë shumë katastrofike. Megjithatë, shfaqja e Marisë ndryshoi gjithçka.
Ajo i ndihmoi indianët të përqafonin krishterimin dhe nxiti lulëzimin e misioneve të pafund në mbarë kontinentin. Gjatë dhjetë viteve, 10,000,000 indianë u konvertuan në besimin katolik. Ky ishte konvertimi më i madh në historinë e Kishës! Kjo është arsyeja pse Zoja Guadalupe është Pajtorja e Amerikave dhe të Palindurve, e cila i dha fund adhurimit të perëndive prej guri dhe ritualit të flijimit njerëzor. Lutemi që Maria sot t’i japë fund sakrificës njerëzore të fëmijëve të Perëndisë nëpërmjet abortit dhe për të kthyer në besim jobesimtarët.
Simbolika
Imazhi i Zojës është në të vërtetë një piktograf Aztek i cili u pa dhe u kuptua shpejt nga Indianët Aztek.
ZOJA QËNDROI PARA DIELLIT – Ajo ishte më e madhe se perëndia e tyre e frikshme e diellit “Huitzilopochtli”.
AJO QëNDRONTE MBI HËNËN – Ajo e kishte mposhtur qartë hyjninë e tyre më të madhe, gjarpërin me pupla “Quetzalcoatl”.
YJET TË SHPËNDARË NEPER MANTEL – Ajo ishte më e madhe se yjet e qiellit që ata adhuronin. Ajo ishte e virgjër dhe Mbretëresha e qiejve, sepse yllësia e Virgjëreshës qëndron mbi barkun e saj dhe Kurora Veriore mbi kokën e saj. Ajo u shfaq më 12 dhjetor 1531 dhe yjet që ajo veshi shfaqin pamjen e yjeve në atë kohë!
NGJYRA BLU E MANTELIT TE SAJ – Ajo ishte një mbretëreshë sepse mbante ngjyrën e familjes mbretërore.
KRYQI I ZI NË NË QAFË – Zoti i saj ishte ai i misionarëve spanjollë, Jezu Krishti, Biri i saj.
RRIPI I ZI – Ajo ishte shtatzënë sepse kishte veshur rripin e maternitetit Aztek.
LULJA ME KATËR PETALË MBI BARK – Ajo ishte “Nëna e Zotit”. Lulja ishte një simbol i veçantë i jetës dhe hyjnisë – qendra e universit.
DUART E SAJ JANË TË BASHKUARA NË LUTJE – Ajo nuk ishte Zot, por dukej qartë se ishte Një më i madh se Ajo dhe ajo drejton gishtin drejt kryqit.
Shkenca
Imazhi nuk tregon asnjë shenjë përkeqësimi pas 450 vjetësh! Tilma ose pëlhura e Juan Diego-s në të cilin ndodhet imazhi i Zojës, është një pëlhurë e trashë e bërë nga fijet e kaktusit maguey. Kjo pëlhurë shpërbëhet brenda 20-60 viteve!
Nuk ka asnjë nën skicë, asnjë shenjë furçë (sipas ekzaminimit mikroskopit) dhe asnjë llak mbrojtës mbi imazhin.
Imazhi duket se rritet në madhësi dhe ndryshon ngjyra për shkak të një vetie të panjohur të sipërfaqes dhe substancës nga e cila është bërë. Imazhi është i sheshtë dhe duket si një fotografi e ditëve moderne. Askush nuk ka arritur të krijojë riprodhimin e saktë.
Disa imazhe personash mund të shihen të pasqyruara në sytë e Virgjëreshës. Besohet se janë imazhet e Juan Diego, ipeshkvit Juan de Zummaraga, Juan Gonzales, përkthyesit dhe të tjerëve.
Shtrembërimi dhe vendi i imazheve janë identike me atë që prodhohet në syrin tonë që është e pamundur të vendoset në një sipërfaqe të sheshtë.
Yjet në mantelin e Zojës përkojnë me pamjen në qiell më 12 dhjetor 1531. Dhe më e veçanta është se yllësia e luanit qëndron mbi barkun e saj, ku po rritet Krishti (Luani i Judesë). Nëse ndjekim yjet sipas imazhit në pëlhurë, Kurora Borealis qëndron mbi kokën e Marisë, Virgjëresha mbi gjoksin e saj.
Në 1921, një anarkist bombardoi Kishën ku ndodhej imazhi i Zojës, duke shkatërruar parmakët prej mermeri të elterit, dushemenë e mermerit, dritaret 150 metra larg nga shpërthimi dhe duke deformuar një Kryq metalik, por pëlhura dhe xhami mbrojtës nuk pësuan anjë dëmtim.
Të gjithë ata që kanë ekzaminuar shkencërisht imazhin e Zojës gjatë shekujve rrëfejnë se vetitë e saj janë absolutisht unike dhe aq të pashpjegueshme në terma njerëzorë sa që imazhi duhet të jetë i mbinatyrshëm.
