Jeta e Shën Ambrozit
Shën Ambrozi ishte nga një familje fisnike dhe ishte guvernator i Milanos në vitin 374, kur do të zgjidhej një ipeshkëv për atë seli të madhe. Duke qenë se heretikët arianë ishin të shumtë dhe agresiv, ai ishte i pranishëm për të ruajtur rendin gjatë zgjedhjeve. Ndonëse vetëm një katekumen, ishte vullneti i Perëndisë që ai vetë të zgjidhej me brohoritje; dhe, me gjithë se kundërshtoi fillimisht, ai u pagëzua dhe u shugurua.
Ai ishte i palodhur në çdo detyrë, plot simpati dhe dashuri, i butë, por papërkulshëm në çështjet parimore. Ai tregoi zellin e tij të patrembur për të përballuar zemërimin e perandoreshës Justina, duke rezistuar dhe penguar përpjekjen e saj të mbrapshtë për t’iu dhënë arianëve një nga Kishat e Milanos dhe duke qortuar e çuar në pendim publik perandorin e madh Teodosius, i cili në një çast acarimi kishte kryer një masakër në Selanik.
Ai ishte miku dhe ngushëlluesi i Shën Monikës në të gjitha hidhërimet e saj dhe në vitin 387 pati gëzimin të pranonte në Kishë djalin e saj, Shën Agustinin.
Ipeshkvi i shenjtë, pasi kishte dhuruar jeten e tij për Kishën e Zotit, parashikoi ditën e vdekjes së tij, para se të kapej nga sëmundja e fundit. Honorati, ipeshkvi i Vercellit, u këshillua tri herë nga zëri i Perëndisë për të shkuar te shenjti që po vdiste: ai shkoi dhe i administroi atij Trupin e Shenjtë të Zotit tonë. Ambrozi pasi e mori atë dhe vendosi duart në formën e kryqit, u lut dhe ia dorëzoi shpirtin Perëndisë.
Reflektim — Nga i erdhi Shën Ambrozit madhështia e tij e mendjes, pastërtia e mprehtësisë së tij, guximi i tij në ruajtjen e besimit dhe disiplinës së Kishës? Nga ku tjeter veç se nga përbuzja ndaj botës dhe nga frika e tij vetëm nga Perëndia?